تاثير فاكتورهاي زيست پذيري شهري بروضع موجود با استفاده از مدلسازي معادلات ساختاري باروش حداقل مربعات جزئي (مطالعه موردي: مناطق دهگانه كلانشهر تبريز)

مفهوم يك شهر زيست پذير به معناي «مناسب بودن براي زندگي» يا «قابل سكونت» مي باشدكه امروزه با گسترش و تشديد مشكلات جوامع انساني و افت كيفيت زندگي ساكنان، بسيار قوت گرفته است. پژوهش حاضر با هدف دستيابي به مدل مناسب زيست پذيري شهري گام به عرصۀ تحقيق نهاده است. اين تحقيق به لحاظ ماهيت از نوع كاربردي بوده و به حيث روش، توصيفي تحليلي مي باشد. ابزار سنجش پرسشنامه بوده است. جامعۀ آماري در اين پژوهش متخصصان و مديران شهري در دسترس آشناي كامل با وضعيت هرمنطقه به تعداد 140 نفر بوده است كه با توجه به حجم جامعه و بر اساس جدول مورگان 104نفر با نمونه گيري گلوله برفي غير خطي انتخاب شده و پرسش صورت گرفته است. سپس وضع موجود زيست پذيري با استفاده از آزمون t تك نمونه اي و روابط بين ابعاد و شاخص هاي زيست پذيري با كمك مدلسازي معادلات ساختاري با روش حداقل مربعات جزئي (PLS) تحليل شده است. نتايج نشان مي دهد در وضع موجود، تمامي ابعاد زيست پذيري در كلانشهر تبريز ميانگين متوسط به پايين دارند. نتايج مدل نيز نشان مي دهد از بين فاكتورهاي اثرگذاري بر وضع موجود زيست‌پذيري، فاكتورهاي «خدمات و زيرساخت‌هاي شهري»، «محيط شهري»، «مديريت شهري»، «تاريخ شهري» و «اجتماع شهري» بر «وضعيت موجود زيست‌پذيري شهري» تاثير مستقيم و معناداري دارند كه در اين ميان، بيشترين تاثير را فاكتور «خدمات و زيرساخت‌هاي شهري» دارد كه محرك و برانگيزاننده زيست پذيري در كلانشهر تبريز و جزء اولويت هاي اقدام در زيست پذير كردن كلانشهر تبريز به شمار مي رود. در نتيجه هرگونه برنامه و اقدام براي سرآغاز و ارتقاي وضع موجود زيست پذيري كلانشهر تبريز بايد به نقش كليدي و پايه اي اين عوامل توجه كند.