تأثير آموزش هوش معنوي بر مهارت‌هاي اجتماعي و سازگاري كودكان معلول جسمي ـ حركتي

هدف اين پژوهش، بررسي تأثير آموزش هوش معنوي بر مهارت‌هاي اجتماعي و سازگاري كودكان معلول جسمي ـ حركتي شهرستان گنبدكاووس بود. در اين پژوهشِ نيمه‌آزمايشي، تمام 60 كودك 5 تا 10 ساله (40 دختر و 20 پسر) معلول جسمي ـ حركتي از مراكز بهزيستي و توان‌بخشي شهرستان گنبدكاووس انتخاب و به‌‌طور تصادفي در گروه‌هاي 30 نفره گواه و آزمايش (هر يك شامل 20 دختر و 10 پسر) گمارده شدند. پس از انجام پيش‌آزمون بر روي گروه‌هاي آزمايش و گواه، گروه آزمايشي طي 10 جلسه 1 ساعته (در مدت زمان سه ماه) تحت مداخله آموزش مهارت‌هاي هوش معنوي قرار گرفتند و در نهايت، پس‌آزمون براي هر دو گروه انجام شد. داده‌ها، به وسيله دو پرسش‌نامه مهارت‌هاي اجتماعي ماتسون و سازگاري كودكان راتر در دو مرحلة پيش‌آزمون و پس‌آزمون گردآوري شد. نتايج به‌دست‌آمده از تحليل كواريانس نشان داد كه آموزش هوش معنوي بر مهارت‌هاي اجتماعي و سازگاري كودكان معلول جسمي ـ حركتي تأثير معناداري دارد. بنابراين، مي‌توان گفت: آموزش هوش معنوي، مي‌تواند مهارت‌هاي اجتماعي و سازگاري كودكان معلول جسمي ـ حركتي را بهبود بخشد.