تأثير آموزش تفكر مبتني بر مثبت‌نگري بر عمل به باورهاي ديني و خودكنترلي

هدف اين پژوهش، بررسي تأثير آموزش تفكر مبتني بر مثبت‌نگري بر عمل به باورهاي ديني و خودكنترلي در سوء مصرف‌كنندگان مواد بود. روش پژوهش، نيمه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعة آماري شامل افراد مبتلا به سوء‌مصرف مواد مراجعه‌كننده به مراكز درماني ترك اعتياد شهر خرم‌آباد در تابستان 1395 بود. نمونة آماري شامل سي نفر از معتادان بود كه پس از گذراندن موفق دورة سم‌زدايي، به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و پس از آن به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسش‌نامه‌هاي عمل به باورهاي ديني معبد و خودكنترلي تانجي بود. داده‌ها با استفاده از روش‌هاي آمار توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و آمار استنباطي (تحليل كوواريانس چندمتغيره) تحليل شدند. نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش تفكر مبتني بر مثبت‌نگري باعث افزايش عمل به باورهاي ديني و خودكنترلي در افراد معتاد شد (001/0 P). بنابراين، توجه به مثبت‌نگري در افزايش عمل به باورهاي ديني و خودكنترلي در معتادان يكي از ضرورت‌هاي پژوهش در زمينة بهبود آنان محسوب مي‌شود و برگزاري دوره‌هايي در اين زمينه در مراكز ترك اعتياد توصيه مي‌شود.