مقايسه اثر‌بخشي روش درمانگري چندوجهي با رويكرد اسلامي و معنادرماني بر افزايش حمايت اجتماعي ادراك‌شدة زنان آسيب‌ديده از روابط فرازناشويي

اين پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون، شامل دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل بود و با هدف مقايسه روان درمانگري چندوجهي با رويكرد اسلامي و معنادرماني بر افزايش حمايت اجتماعي ادراك شده زنان آسيب ديده از روابط فرازناشويي منطقه پنج تهران انجام شد. براي انجام پژوهش به روش نيمه‌آزمايشي تعداد 30 نفر از افرادي كه با مشكل روابط فرازناشويي مواجه بودند به صورت هدفمند انتخاب شده و به‌طور تصادفي در دو گروه با اندازه‌هاي برابر به گروه‌هاي آزمايشي 1 و 2 تقسيم شدند. گروه اول، مورد مداخله روان درمانگري چندوجهي با رويكرد اسلامي قرار گرفت. گروه دوم مورد مداخله معنادرماني قرار گرفت. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله پرسش‌نامه حمايت اجتماعي ادراك شده زيمت را تكميل كردند. براي تحليل داده‌ها از تحليل واريانس مختلط بين ـ درون آزمودني‌ها استفاده شد. نتايج نشان داد روان‌درمانگري چندوجهي با رويكرد اسلامي و معنادرماني توانست حمايت اجتماعي ادراك‌‌شده زنان آسيب‌ديده از عهدشكني را افزايش دهد و اين تأثير پس از دو ماه ماندگار بود. بين روان‌درمانگري چندوجهي با رويكرد اسلامي و معنادرماني در افزايش حمايت اجتماعي ادراك شده تفاوتي وجود نداشت. براين‌اساس، مي‌توان از روش‌هاي روان‌درمانگري چندوجهي با رويكرد اسلامي و معنادرماني براي افزايش حمايت اجتماعي ادراك شده زنان آسيب‌ديده از روابط فرازناشويي و كاهش آسيب‌هاي ناشي از آن استفاده نمود.