اثر آنتي‌بيوتيك، ساكارز و زغال فعال بر كنترل آلودگي باكتريايي، اندام‌زايي و قهوه‌اي شدن در كشت مريستم انتهايي نخل خرما (Phoenix dactylifera L.)

در  اين تحقيق تأثير آنتي‌بيوتيك‌هاي سفوتاكسيم و كلرآمفنيكل بر آلودگي باكتريايي و  قهوه‌اي شدن ريزنمونه‌هاي نخل خرما مورد بررسي قرار گرفت همچنين  اثر غلظت‌هاي مختلف ساكارز و زغال فعال بر اندام‎زايي و قهوه‌اي شدن ريزنمونه‌هاي اين گياه ارزيابي شد. در بخش اول اين آزمايش مريستم انتهايي ساقه نخل خرما رقم استعمران، در محيط كشت MS‌حاوي سطوح مختلف آنتي بيوتيك هايكلرآمفنيكل و سفوتاكسيم قرار گرفتند. در آزمايش دوم تأثير سطوح مختلف ساكارز (g L^-150، 40 و 30) و سطوح زغال فعال (g L^-1 2 و 0.5) بر روي اندام زايي و قهوه اي شدن ريزنمونه هاي مريستم مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد در تيمارmg L^-1 100 كلرآمفنيكل كمترين ميزان آلودگي وجود دارد و با افزايش غلظت آنتي بيوتيك هاي سفوتاكسيم و كلرآمفنيكل در محيط كشت، قهوه‌اي شدن ريز نمونه‌ها افزايش مي‌يابد و بيشترين ميزان قهوه اي شدن در محيط كشت حاوي  mg L^-1 100 سفوتاكسيم و mg L^-1 100 كلرآمفنيكل رخ مي دهد. ، نتايج همچنين نشان داد غلظت‎هاي 30 و 40 گرم در ليتر ساكارز تفاوت معناداري از نظر القاي اندامزايي كالوس ها با يكديگر  ندارند، ولي در غلظت 50 گرم در ليتر ساكارز  ميزان اندام‌زايي به‌طور مشخصي كاهش يافت. در مجموع با توجه به  نتايج بدست آمده استفاده از آنتي بيوتيك سفوتاكسيم در كشت بافت خرما توصيه نمي شود. غلظت  mg L^-1 100 آنتي بيوتيك كلرآمفنيكل علاوه بر كاهش ميزان آلودگي باكتريايي، منجر به افزايش معني دار قهوه اي شدن ريز نمونه ها نيز نمي شود. همچنين غلظت هاي بالاي ساكارز منجر به كاهش اندام زايي در كشت بافت خرما مي شود.