راهبرد سياست خارجي تركيه در آمريكاي لاتين؛ مطالعۀ موردي ونزوئلا

در سال‌‌‌‌‌هاي اخير، با روي‌كار آمدن حزب عدالت و توسعه تركيه به يك بازيگر فعال در جهان تبديل شده است، به‌گونه‌اي كه در جنبه‌‌‌‌هاي مختلف بين‌المللي، ضمن توجه به متحدان غربي خود، بيشترين ميزان استقلال در تصميم‌گيري را نشان داده است. از اين رو در راستاي تحقق عمق استراتژيك اين كشور، سياست‌‌‌‌هاي تركيه نسبت به آمريكاي لاتين و حوزه كارائيب نسبت به گذشته تغيير كرد و به صورتي ويژه درآمد. ونزوئلا نيز به سبب داشتن نقش محوري در زمينه‌‌‌‌هاي اقتصادي، انرژي و ايدئولوژي يكي از مهم‌ترين كشور‌‌‌‌هاي منطقۀ آمريكاي لاتين است كه در قرن جديد در همكاري‌‌‌‌هاي فرامنطقه‌اي پيش‌رو بوده است. بر اين اساس صرف نظر از مخالفت‌‌‌‌هاي متحدان سنتي تركيه، فضا براي همكاري‌‌‌‌هاي اقتصادي ميان آنكارا و كاراكاس شكل گرفت. اين موضوع سبب شد تا تركيه، به‌ويژه در سال‌هايي كه ونزوئلا با بحران مواجه شده، از اين كشور حمايت‌‌‌‌هاي سياسي نيز به عمل آورد. لذا سؤال اصلي اين نوشتار «چرايي حضور تركيه در آمريكاي لاتين و به‌ويژه در ونزوئلا» است. فرضيۀ اصلي نيز بدين شكل است كه تركيه در چهارچوب «نئوليبراليسم» در روابط بين‌الملل درصدد گسترش نفوذ سياسي و اقتصادي در ونزوئلا و به تبع آن در منطقۀ آمريكاي لاتين بوده است. پس از اين نفوذ، آنچه آنكارا به عنوان هدفي بلند مدت انديشيده ، نشان دادن چهره‌اي فعال و تاثيرگذاري سياسي در عرصۀ بين‌الملل است.