كيفيت زندگي در بازنشستگي: نقش ويژگي‌هاي شخصيتي، راهبردهاي مقابله‌اي و نگرش مذهبي

بازنشستگي يكي از رويدادهاي مهم در دوران سالمندي است كه مي‌تواند كيفيت زندگي فرد را تحت تأثير خود قرار دهد. بنابراين، اين پژوهش با هدف بررسي نقش ويژگي‌هاي شخصيتي، راهبردهاي مقابله اي و نگرش مذهبي در پيش بيني كيفيت زندگي بازنشستگان انجام شد. روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه بازنشستگان شهرستان نهاوند بودند 200 نفر از آنها از طريق نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل فرم كوتاه پرسشنامه شخصيتي نئو كاستا و مك‌كري، مقياس راهبردهاي مقابله‌اي اندلر و پاركر، مقياس نگرش مذهبي خداياري‌فرد و همكاران و مقياس كيفيت‌زندگي سازمان بهداشت جهاني بود. داده‌ها از طريق روش همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه به روش همزمان مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه از بين ويژگي‌هاي شخصيتي تمام ويژگي‌ها به غير از گشودگي به تجربه رابطه معناداري با كيفيت زندگي دارند. به طوري كه روان‌رنجوري، همبستگي منفي معنادار، و برون گرايي، توافق پذيري و با وجدان بودن همبستگي مثبت و معناداري با كيفيت زندگي دارد. رابطه معناداري بين نگرش مذهبي افراد با كيفيت زندگي به دست نيامد. راهبرد مسأله‌مدار همبستگي مثبت و معنادار، راهبرد مقابله‌اي هيجان مدار رابطه غيرمعنادار و راهبرد اجتناب در مقابله با استرس با كيفيت زندگي همبستگي مثبت و معناداري دارد. همچنين نتايج تحليل رگرسيون گام به گام نشان داد كه ويژگي‌هاي شخصيتي، راهبردهاي مقابله‌اي و نگرش مذهبي توانستند 43 درصد از واريانس كيفيت زندگي را پيش‌بيني نمايند. براساس يافته‌هاي پژوهش مي‌توان گفت كه بهبود كيفيت زندگي در بازنشستگان، متأثر از صفات پايدار شخصيتي آنها و نوع راهبردهاي مقابله‌اي است كه در هنگام مواجه با استرس به كار مي‌گيرند