علوي ها و نظام حقوقي تعليمات ديني در مدارس تركيه: رويه قضايي ديوان اروپايي حقوق بشر

Alevis and the Legal System of Religious Education in Turkish Schools: the Jurisprudence of the European Court of Human Rights

يكي از مصاديق تلفيق آزادي مذهبي و آزادي آموزشي، ترسيم صحيح نظام حقوقي تعليمات ديني در مدارس مي‌باشد. انگيزه پژوهش، توصيف چنين نظامي در كشورهاي عضو شوراي اروپا و نيز با توجه به مسئله لزوم احترام به اعتقادات مذهبي اقليت‌ها، بررسي وضعيت علوي‌هاي تركيه در اين راستا محسوب مي‌شود. توصيف اين مسائل كمكي خواهد بود در راستاي پاسخ به اين سوال كه احترام به اقليت‌ها در چارچوب نظام تعليمات ديني در مدارس از منظر ديوان اروپايي حقوق بشر چگونه تجلي پيدا مي‌كند و دليل عدم شناسايي علويان بعنوان گروه مذهبي مستقل چه مي‌باشد. يافته‌هاي اصلي اينگونه بيان مي‌شوند كه از نظر ديوان مولفه‌ يك نظام حقوقي عادلانه براي تدريس دين در مدارس به اين شرح مي‌باشد كه حكومت‌ها موظفند به اعتقادات همه محصلين حاضر در كلاس‌ها احترام بگذارند. چنين امري به اين معني نيست كه سامانه آموزشي نمي‌تواند يك دين خاص را ملاك اصلي نظام تربيتي خود قرار دهد، اما اين نگرش نبايد مخل حقوق اقليت‌ها محسوب گردد. همچنين حكومت آنكارا به دليل تقويت اتحاد ملي- مذهبي در جامعه تمايلي به شناسايي علوي‌ها به مثابه گروهي مستقل ندارد و چنين امري متضاد با آراي ديوان و ساختار سكولار نظام تركيه محسوب مي‌شود.

One of the aspects of the synthesis between religious freedom and freedom of teaching is the correct description of the legal system of religious education in schools. The aim of the research is the explanation of this system in the Council of Europe member States, especially in consideration of respect for the teachings of minorities, focusing on the situation of Turkish Alevis. These descriptions will help us to answer the following question i.e. what are the parameters of the European Court of Human Rights in outlining a legal system of religious education that requires States to respect the faith of minorities and whythe Turkish government does notrecognize Alevis as an independent minority. The result of our research is that from the point of view of European Court, a State can teach a particular religion in its education system, but these teachings must not affect the rights of Alevis. Ankara wants to strengthen its national and religious unity; hence it does not recognize Alevis as an autonomous community. All this is in contrast with the jurisprudence of the European Court and against Turkish secular system.