عوامل مؤثر بر كيفيت آموزش باليني از نظر مدرسان و فراگيران بيمارستان‌هاي شهرستان ساوه در سال 1398: يك مطالعه توصيفي

زمينه و هدف: آموزش هاي باليني حلقه اتصال مطالب تئوري دانش جويان رشته هاي گروه پزشكي و ارائه خدمات باليني به بيماران مي باشد و اين پژوهش عوامل مختلف تأثيرگذار بر آموزش هاي باليني را مورد ارزيابي قرار داده و عوامل مؤثر بركيفيت آموزش هاي باليني از نظر مدرسان و فراگيران شناسايي شده، تا با بهبود فرآيندها به بهبود كيفيت آموزشي كمك شود. مواد و روش ها: اين پژوهش به دو روش كيفي و كمي انجام شد. در مرحله كيفي با 20 نفر خبره مصاحبه شد. از اطلاعات به دست آمده پرسش نامه محقق ساخته ايجاد گرديد و پس از تأييد پايايي و روايي بين 198 نفر دانش جويان باليني در رشته‌هاي پرستاري، اتاق عمل و هوشبري كه در بيمارستان هاي شهرستان ساوه در سال 1398 دوره آموزش باليني را مي‌گذراندند و اساتيد دانشكده علوم پزشكي ساوه توزيع شد. اطلاعات مرحله كيفي با نرم‌افزار MAXQDA نسخه 10 تحليل شد و اطلاعات مرحله كمي با نرم‌افزار SPSS نسخه 23 تحليل شد. نتايج به دست آمده با تحليل عاملي مورد تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد كه در بهبود فرآيندهاي آموزشي 23 عامل دخالت دارند. در مورد كمبودها و نيازهاي آموزشي 17 عامل كه از مهم ترين عوامل كمبود، اتاق آموزش در بخش ها با 45.8 درصد بود. مهم ترين عامل درمورد نتايج و پيامدهاي بهبود فرآيند هاي آموزشي، رضايت بيماران با 59.2 درصد بيش ترين نظر كاملاً موافق را داشته است. نتيجه گيري: عوامل اصلي در مدل ارزيابي كيفيت شامل بهبود فرآيندهاي آموزشي، نتايج و پيامدهاي بهبود فرآيند آموزشي، كمبود نيروي انساني متخصص، كمبود فضا و امكانات و تجهيزات و ارزيابي صحيح آموزشي مي‌باشد.