شكاف جنسيتي در كنشگري زيست محيطي: يك تحليل جامعه شناختي

در مطالعات اجتماعي محيط زيست مطالب بسياري درباره جنسيت و رابطه‌اش با كنشگري محيط زيستي آمده است، اما در جامعه ايراني مورد مطالعه تجربي قرار نگرفته است. در اين مقاله سعي شده است تا ميزان كنشگري محيط زيستي زنان و مردان در اعضاي سازمان‌هاي مردم نهاد محيط زيستي در استان آذربايجان شرقي بررسي گردد. اين پيمايش با حجم نمونه 375 نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي با انتصاب متناسب انجام شد. در تحليل داده ها از روش رگرسيوني چندمتغيره حداقل مربعات استفاده گرديد و نتايج نشان داد كه تفاوت معناداري در كنشگري مردان و زنان در سطوح مختلف فعاليتي سازمان‌هاي مردم نهاد محيط زيستي وجود ندارد. همچنين، عوامل مشابهي ميزان كنشگري زنان و مردان را پيش‌بيني مي‌كنند. اما نوع كنشگري زنان و مردان در سازمان‌هاي مردم نهاد محيط زيستي، به طور معناداري متفاوت است؛ كنشگري مردان در سطوح اساسي و با اهميت و كنشگري زنان در سطوح حمايتي و كم اهميت اتفاق افتاده است. اين نتايج با ادبيات نظري پژوهش كه تقسيم كار جنسيتي و دسترسي محدود بيوگرافيكي زنان را در كنار عوامل افزايش دهنده كنشگري مانند ارزش‌هاي محيط زيستي و نگراني محيط زيستي، عاملي مؤثر بر كنشگري عنوان مي‌كنند، سازگار است.