بررسي عوامل اجتماعي، محيطي و فردي مؤثر بر گرايش به پديده‌ي اعتياد در شهر ايلام

بدون عنوان

اعتياد به مواد مخدر، به عنوان جدي ترين مسأله اجتماعي در ايران، وجوه مختلف جامعه شناسي، روانشناسي، حقوقي، اقتصادي، سياسي و... دارد. به اعتقاد صاحب نظران، اعتياد زمينه ساز بسياري از آسيب‌هاي اجتماعي است. هدف از پژوهش حاضركه در سال 1392انجام گرفته بررسي عوامل اجتماعي، محيطي و فردي مؤثر برگرايش به پديده‌ي اعتياد در بين معتادين شهر ايلام مي باشد. اين تحقيق از نوع پژوهش هاي موردي بوده است و كل جامعه آماري مورد مطالعه نيز 270 نفر از معتاديني كه حداقل يكبار به كمپ جهت ترك اعتياد مراجعه نموده اند، بدست آمده است. داده هاي پرسشنامه در دوسطح توصيفي و استنباطي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. جامعه‌ي آماري مطالعه ي پيش رو را 270 نفر از معتاديني كه حداقل يكبار به كمپ جهت ترك اعتياد مراجعه نموده اند، بدست آمده است. در اين پژوهش براساس داده هاي بدست آمده از طريق پرسشنامه شدت اعتياد با هركدام از متغير هاي مستقل (پرخاشگري شديد، افسردگي، نوع نگرش افراد به مواد، ترك تحصيل، ارتباط با دوستان ناباب، در دسترس بودن مواد، بيكاري) كه علل اجتماعي، محيطي و فردي گرايش فرد به اعتياد است مورد بررسي قرار گرفت و درصد فراواني و آزمون پيرسون نشان داد متغير هاي فوق بصورت معناداري برروي متغير شدت اعتياد تاثير دارند. شدت اعتيادكه به عنوان يك متغير وايسته تلفيقي كه شامل كيفيت ماده مصرفي،نوع ماده مصرفي، دفعات مصرف و روش مصرف مي‌باشد و رابطه آن با متغير هاي مستقل نظير «پرخاشگري شديد»، «نوع نگرش افراد به مواد»، «افسردگي»، «ارتباط با دوستان ناباب»، «ترك تحصيل»، «دردسترس بودن مواد مخدر»، «بيكاري» مورد بررسي قرار گرفته است. درتيجه گيري يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه رابطه مستقيم و معناداري ميان پرخاشگري، نوع نگرش افراد به مواد، ارتباط با دوستان ناباب، افسردگي، در دسترس بودن مواد مخدر، بيكاري با شدت اعتياد را نشان مي دهد.

not abstract