عنوان مقاله :
رويكرد قانون اساسي و اسناد بالادستي نسبت به ديپلماسي عمومي جمهوري اسلامي ايران
عنوان به زبان ديگر :
Constitutional approach and upstream documents towards public diplomacy of the Islamic Republic of Iran
پديد آورندگان :
نصرالله زاده، محمدجواد دانشگاه عالي دفاع ملي و تحقيقات راهبردي , خرمشاد، محمدباقر دانشگاه علامه طباطبايي - دانشكده حقوق و علو سياسي , حبيب اله زاده، محمدحسن فارغ التحصيل
كليدواژه :
ديپلماسي عمومي , قانون اساسي , سند چشم‌انداز بيست‌ساله , قوانين برنامه پنج‌ساله توسعه
چكيده فارسي :
ديپلماسي عمومي مجموعه اقداماتي است كه دولت‌ها براي ارتباط با ملل ديگر كشورها به اجرا مي‌گذارند. انقلاب اسلامي ايران از بدو پيروزي به دليل خاستگاه مردمي، ارتباط با ملت‌ها را در سرلوحه سياست‌هاي خود قرار داده و اين امر در قانون اساسي و قوانين بالادستي جمهوري اسلامي ايران مورد توجه قرار گرفته است. اين پژوهش با هدف تبيين اصول مندرج در قانون اساسي و اسناد بالادستي در مورد ديپلماسي عمومي جمهوري اسلامي ايران صورت پذيرفته است. تحقيق از نوع توسعه‌اي-كاربردي است. روش تحقيق آميخته و از تحليل محتوا و تفسيري و مطالعه اسنادي در تجزيه‌وتحليل داده‌ها استفاده شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد رويكرد قانون اساسي و اسناد بالادستي به ديپلماسي عمومي در سه زمينه دكترين، اهداف و سياست‌گذاري قابل تميز است و شش مورد دكترين، پنج مورد هدف‌گذاري و بيست‌وشش مورد سياست‌گذاري مسير ديپلماسي عمومي جمهوري اسلامي ايران را مشخص ساخته است. بنا بر يافته‌هاي تحقيق، مفاهيم مرتبط با ديپلماسي عمومي در مفاد قانون اساسي و اسناد بالادستي بر مبناي خاستگاه و مباني شكل‌گيري در چهار زمينه «مباني ديني و اعتقادي»، «ارزش‌هاي انقلاب اسلامي»، «فرهنگ، تمدن و هنر ايران» و «ارتباطات فرهنگي بين‌الملل» قابل تفكيك مي‌باشند. بهرغم تأكيد قانون اساسي و اسناد بالادستي، پيرامون برخي مفاد ديپلماسي عمومي، اجماع صريحي ميان دستگاه‌ها وجود ندارد. تنقيح مجموعه دكترين، اهداف و سياست‌هاي ديپلماسي عمومي مندرج در قانون اساسي و قوانين بالادستي و تبيين نقاط قوت و ضعف ضروري است. همچنين بنا بر محيط متغير بين‌المللي و به‌منظور تمركز هدفمند بر سياست‌ها و منابع لازم است اثربخشي هريك از سياست‌ها جداگانه مورد بررسي قرار گيرد.
چكيده لاتين :
Public diplomacy is a set of measures taken by governments to communicate with the nations of other countries. Since the victory of the Islamic Revolution of Iran, due to its popular origin, communication with nations has been at the forefront of its policies. This research has been carried out with the aim of explaining the principles contained in the Constitution and upstream documents on public diplomacy of the Islamic Republic of Iran. The research is of an applied development type. The research method is mixed and content and interpretive analysis and documentary study have been used in data analysis. Five targeting cases and twenty-six policy cases have determined the path of public diplomacy of the Islamic Republic of Iran. According to the research findings, concepts related to public diplomacy in the provisions of the Constitution and upstream documents based on the origin and formation of the four fields of "religious and doctrinal principles", "values of the Islamic Revolution", "Iranian culture, civilization and art" and " International cultural relations "are separable. Despite the emphasis on the constitution and upstream documents, there is no explicit consensus among the institutions on some provisions of public diplomacy. Strengths and weaknesses are essential. Also, given the changing international environment and in order to focus purposefully on policies and resources, it is necessary to examine the effectiveness of each policy separately.
