معنويت و هوش معنوي از منظر ديني و نقش آن در ارتقاي سلامت

با توجه به جهاني‌بودن دين و معنويت و تأثير آن بر رفتار و سلامت، سازمان‌دهي و نقد تحقيقات تجربي در اين حوزه اهميت ويژه دارد. اين مقاله تعاريف «معنويت» و «سلامت معنوي» را با بهره‌گيري از شواهد بينش قرآني، روان‌شناسي، و عصب‌شناسي بررسي مي‌كند و نقش فعاليت‌هاي مذهبي در ارتقاي سلامت را مي‌كاود. دانشمندان مدارهايي در مغز را شناسايي كرده‌اند كه در درك ما از وجود خدا، احساس امنيت يا كاهش ترس/خشم نقش دارند. اعمال معنوي با فعال‌كردن قسمت متعالي مغز (نئوكورتكس) قسمت‌هاي مختلفي از مغز را تحت تأثير قرار مي‌دهد و رفتارهاي اجتماعي انسان را ارتقا مي‌بخشد. ميدان‌هاي انرژي قلب (انرژي قلبي) به ميدان آگاهي وصل است كه اطلاعات مربوط به رويدادهاي آينده را، قبل از وقوعشان، دريافت و پردازش مي‌كنند، به طوري كه قلب پيش از مغز اطلاعات شهودي را دريافت مي‌كند. پژوهش‌هاي علمي در اين حوزه نشان مي‌دهد اَعمال معنوي، از جمله زيارت‌كردن، ذكرگفتن و دعاكردن عملكرد نورون‌هاي مغز را تغيير مي‌دهد و موجب ارتقاي سلامت جسمي، ذهني، اجتماعي و عاطفي فرد مي‌شود.