امامت و امام از منظر احمد بن محمد بن عيسي اشعري

احمد بن محمد بن عيسي اشعري از اصحاب امام رضا، امام جواد و امام هادي (ع) و از راويان بزرگ شيعه در قرن سوم هجري به شمار مي‌رود. همه فقها و همه علماي رجال درباره وثاقت وي اتفاق نظر داشته‌اند و ترديدي در اين ‌باره وجود ندارد. بر اساس رواياتي كه احمد اشعري درباره مقام امام معصوم نقل كرده، اعتقادات وي راجع به چيستي امامت، ضرورت وجود امام، ضرورت شناخت امام، علم امام، عصمت امام، ويژگي‌هاي مشترك امامان، داشتن قدرت انجام‌دادن امور خارق‌العاده، تعيين و نصّ بر امام، و ... بيان شده است. اين مقاله نشان مي‌دهد اعتقادات مطرح در قم و در قرن سوم، به طور عام، و اعتقادات احمد بن ‌محمد بن عيسي اشعري، به طور خاص، تفاوت چنداني با اعتقادات رايج در ميان شيعيان امروزي ندارد. البته در ميان مباحث كلاميِ مطرح‌شده در رواياتي كه احمد بن ‌محمد بن عيسي اشعري نقل كرده، مباحث مربوط به امامت، نسبت به ساير مباحث، گستردگي بيشتري دارد كه اهميت و بحث‌برانگيزبودنِ اين موضوع را نشان مي‌دهد.