تحليلي بر اندازه گيري خط فقر نسبي در استان چهارمحال بختياري

هدف از اين مطالعه، بررسي و تحليل و تبيين خط فقر نسبي بر اساس روش ۵۰ و ۶۶ درصد ميانه ي مخارج خانوارهاي شهري و روستايي در استان چهارمحال وبختياري با شاخص هاي اصابت فقر و شدت فقر در طي سال هاي ۱۳۹۰ تا سال ۱۳۹۵ است. روش تحقيق مقاله «توصيفي – تحليلي» است. بر اساس بررسي هاي صورت گرفته توزيع درآمد در آخرين سال مطالعه(1395)، ده درصد از ثروتمند ترين جمعيت نسبت به ده درصد از فقير ترين جمعيت در مناطق شهري و روستايي استان چهارمحال و بختياري به ترتيب 6.68 و 8.24 مي باشد. اين ارقام در سطح كشور به ترتيب 7 و 8.53 درصد است. ارقام نشان مي دهد كه توزيع درآمد در جامعه ي شهري استان چهارمحال و بختياري نسبت به جامعه شهري كشور و جامعه روستايي استان از وضعيت بهتر برخوردار است. براي محاسبات خط فقر نسبي بر اساس روش ۵۰ و ۶۶ درصد ميانه ي مخارج از شاخص هاي اصابت فقر و شكاف و شدت فقر استفاده شده است، با مقايسه ي اصابت فقر و شدت فقر مشخص مي شود كه اگر چه اصابت فقر (درصد افراد زير خط فقر) تغيير چنداني نكرده است ولي با توجه به افزايش شدت فقر كه براي نقاط شهري از سال 1390 تا 1395 به روش 66 درصد ميانه ي مخارج از 1288/ به 3523/ يعني ۷۲/۲ برابر افزايش پيدا كرده است و براي نقاط روستايي از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵ به روش ۶۶ درصد ميانه مخارج از ۱۰۱۳/ به ۲۷۸۸/ يعني ۷۵/۲ برابر افزايش پيدا كرده است.