مطلوبيت بخشي كيفي پياده راه هاي شهري (مطالعه موردي: پياده راه سبزه ميدان شهر زنجان)

فضاي شهري با راهبردهاي اجتماعي درگير است و همين عامل آن را بيش از جوانب كالبدي–فيزيكي اش، به يك پديده اجتماعي مبدل كرده است. در اين راستاست كه برنامه ريزي و طراحي فضاهاي شهري مردم مدار از ابتداي شكل گيري دانش برنامه ريزي شهري از لابلاي اظهار نظرهاي صاحبنظران اين رشته قابل رديابي بوده است. هدف پژوهش حاضر ارزيابي ميزان مطلوبيت پياده راه سبزه ميدان شهر زنجان از منظر همپيوندي بين مردم و فضا و تعيين مولفه هاي موثر بر مطلوبيت بخشي همپيوندي پياده راه سبزه ميدان شهر زنجان مي باشد. روش پژوهش توصيفي و تحليلي بوده و با استفاده از مطالعات كتابخانه اي و پيمايشي انجام يافته است. نمونه آماري پژوهش متشكل از 120 نفر از شهروندان در حال پياده روي در محدوده پياده راه سبزه ميدان شهر زنجان مي باشد. آماده سازي و پردازش داده هاي مورد نياز نيز از طريق نرم افزارهايSPSS ,ArcGis و lisrelانجام شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه غالب شاخص ها به سمت ناپايداري و نسبي بودن در حال حركت هستند و مهمترين راهبرد براي مطلوبيت پياده راه سبزه ميدان، ايجاد رفاه و آسايش محيطي بواسطه توسعه بهداشت و ايمني در محور پياده راه سبزه ميدان مي باشد.