بررسي و مقايسه پروتوتايپ در داستان‌هاي «زني كه مردش را گم كرد» و «كولي كنار آتش»

هر نويسنده‌اي در زندگي واقعي خود با افرادي روبه رو مي‌شود كه ذهن او را براي خلق شخصيت‌هاي داستانش برمي‌انگيزاند؛ نويسنده خرده اطلاعاتي را كه از برخورد با شخصيت‌هاي گوناگون به دست آورده با نيروي تخيل خود در هم مي‌آميزد و كاراكترهاي داستانش را مي‌سازد؛ اين پيش‌زمينه‌ي شكل‌گيري شخصيت‌هاي يك داستان، پروتوتايپ نام دارد. پژوهش پيش رو در نظر دارد با روش تحليلي-توصيفي به تعيين پروتوتايپ‌هاي داستان «زني كه مردش را گم مرد» از «صادق هدايت» و رمان «كولي كنارآتش» از «منيرو رواني پور» بپردازد. از اين رو ابتدا ساختار شخصيت‌هاي اصلي و فرعي هر اثر و نوع پروتوتايپهاي آن مشخص مي‌شود، سپس پروتوتايپهاي اين دو اثر باهم مقايسه مي‌شوند. برآيند تحقيق نشان مي‌دهد كه «منيرو رواني پور» در خلق شخصيت‌هاي رمانِ «كولي كنار آتش» به شخصيت‌هاي داستانِ «زني كه مردش را گم كرد» توجه داشته است؛ همچنين هر دو نويسنده از «پروتوتايپهاي طبقاتي» استفاده كرده‌اند با اين تفاوت كه دو نويسنده گروه‌هاي مختلف اجتماعي را مد نظر داشته‌اند؛ ويژگي‌هاي اجتماعي، سياسي، اقتصادي و رواني شخصيت‌هاي هر دو طبقه در وجود يك يا چند شخصيت از داستان مشاهده مي‌شود.