اثربخشي گروه درماني يكپارچه توحيدي بر دلزدگي زناشويي زنان متأهل

The Effectiveness of Monotheistic Integrated Therapy Group on Marital Boredom of Married Women

هدف از انجام اين پژوهش تعيين ميزان اثربخشي گروه درماني با رويكرد يكپارچه توحيدي بر دل‌زدگي زناشويي زنان متأهل، مي‌باشد. روش: پژوهش حاضر در قالب يك طرح نيمه‌آزمايشي با پيش‌آزمون-پس‌آزمون و پي‌گيري يك‌ماهه انجام شد. افراد انتخاب‌شده به روش جايگزيني تصادفي در دو گروه 12 نفره شامل گروه آزمايشي و گروه گواه قرار گرفتند. قبل از شروع مداخله‌هاي درماني، براي هر دو گروه آزمون دل‌زدگي زناشويي در پاييز (1394) اجرا شد. پس از آن، براي گروه آزمايشي 10 جلسه گروه‌درماني يكپارچه توحيدي و براي گروه كنترل نيز 10 جلسه گفتگوي آزاد انجام شد. پس از پايان مداخله درماني و يك‌ماه بعد براي پي‌گيري، مجدداً هر دو گروه مقياس فوق را كه ابزار اندازه‌گيري پژوهش حاضر بود، تكميل نمودند. جامعه آماري 24، نفر از زنان متأهل مراجعه‌كننده به مركز مشاوره خانواده پيوند انجمن اولياء و مربيان شهرستان نقده به عنوان نمونه در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند. اين افراد از بين كساني انتخاب شدند كه به‌خاطر مشكلات خانوادگي و اختلاف با همسر به اين مركز مشاوره مراجعه كرده بودند و در مقياس دل‌زدگي زناشويي نمره بالايي گرفته بودند. تجزيه و تحليل داده‌هاي به‌دست آمده با استفاده از روش تحليل كوواريانس و با بهره‌گيري از نسخه 24 نرم‌افزار آماري SPSS تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه ميزان دل‌زدگي زناشويي در گروه آزمايشي بعد از مداخله گروه-درماني يكپارچه توحيدي به‌طور معناداري پايين‌تر از گروه گواه است (01/0). لذا با توجه به يافته‌ها، مؤثر بودن گروه‌درماني يكپارچه توحيدي تأييد شد. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي پژوهش و مؤثر بودن گروه‌درماني يكپارچه توحيدي، و متناسب بودن آن با فرهنگ و مذهب كشور ما پيشنهاد مي‌شود، مشاوران خانواده براي كاهش مشكلات خانوادگي و دل‌زدگي زناشويي، از اين رويكرد استفاده نمايند..

Purpose: The aim of this study was to determine the effectiveness of group therapy with an integrated monotheistic approach on marital boredom of married women. Material and Methods: The present study was conducted in the form of a quasi-experimental design with pretest-posttest and one-month follow-up. The randomly selected individuals were divided into two groups of 12 people including the experimental group and the control group. Before starting the treatment interventions, for both groups, marital boredom test was performed in autumn (2015). After that, 10 sessions of integrated monotheistic group therapy were performed for the experimental group and 10 sessions of free conversation for the control group. At the end of the treatment intervention and one month later for follow-up, both groups again completed the above scale, which was the measurement tool of the present study. Statistical population: 24 married women referred to the Family Counseling Center of the Parents and Teachers Association of Naghadeh were studied as the available sample. These people were selected from those who had referred to this counseling center due to family problems and disputes with their spouses and had received a high score on the marital boredom scale. The obtained data were analyzed using analysis of covariance and SPSS 24 statistical software. Findings: The results showed that the rate of marital boredom in the experimental group after the intervention of monotheistic integrated group therapy was significantly lower than the control group (0.01). Therefore, according to the findings, the effectiveness of integrated monotheistic group therapy was confirmed. Conclusion: Considering the research findings and the effectiveness of integrated monotheistic group therapy, and its compatibility with the culture and religion of our country, it is recommended that family counselors use this approach to reduce family problems and marital boredom.