مقايسه سبك‌هاي اسنادي و اجتناب شناختي در دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري خاص و دانش‌آموزان عادي

پژوهش حاضر با هدف مقايسه سبك اسنادي و اجتناب شناختي در دانش‌آموزان با و بدون اختلال يادگيري خاص انجام گرفت. روش پژوهش توصيفي از نوع علّي مقايسه‌اي بود. جامعه آماري پژوهش كليه دانش‌آموزان پسر مبتلا به اختلال يادگيري خاص مراجعه كننده به مراكز آموزشي و توانبخشي اختلال‌هاي يادگيري شهرستان كرمانشاه در سال تحصيلي 94-95 و دانش‌آموزان پسر عادي (فاقد اختلال يادگيري خاص) همان شهر بودند كه از بين آن‌ها 60 دانش‌آموز پسر (30 دانش‌آموز با ناتواني يادگيري و 30 دانش‌آموز عادي به شيوه همتاسازي) و با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي تجديد نظر شده سبك اسناد كودكان كازلو و تانن‌بام و اجتناب شناختي ساكستون و دوگاس استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از تحليل واريانس چندمتغيري مانوا (Manova) استفاده گرديد. يافته‌ها نشان داد كه بين دانش‌آموزان داراي ناتواني يادگيري خاص و عادي در سبك اسنادي و اجتناب شناختي تفاوت معناداري وجود دارد (P 0.001). بدين ترتيب كه سبك تبيين بدبينانه در دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري خاص بيشتر از دانش‌آموزان عادي است و همچنين اجتناب شناختي در دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري خاص بيشتر از دانش‌آموزان عادي است؛ از اين رو آموزش فردي و گروهي سبك خوش‌بينانه و درگيري شناختي جهت بهبود وضعيت روان شناختي در دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري خاص ضروري است