بهينه‌سازي مصرف آب مجازي با تأكيد بر عدم حتميت بارندگي و قيمت محصولات زراعي مطالعه موردي: منطقه گهرباران ساري

اهداف: در مطالعه حاضر با توجه به اهميت مديريت مصرف آب مجازي و همچنين لزوم توجه به مسئله عدم حتميت در بخش كشاورزي، الگوي كشتي در راستاي بهينه سازي مصرف آب مجازي با تأكيد بر عدم حتميت بارندگي و قيمت محصولات براي كشاورزان منطقه گهرباران ساري ارائه شده است. مواد و روش ها: به منظور دستيابي به اهداف، از يك مدل برنامه ريزي رياضي در شرايط توأم با عدم حتميت با هدف حداقل سازي مصرف آب مجازي و دستيابي به معادل قطعيت مبتني بر معيار ارزش معرض خطر دنباله دار استفاده شده است. برخي از داده هاي مورد نياز نظير درجه باور كشاورزان به سطوح مختلف قيمت و  بارندگي، از طريق مصاحبه با كشاورزان منطقه مورد مطالعه در سال 1397 جمع آوري شد. در نهايت گروه بندي هايي براي درجه باور و مقياس زمين كشاورزان صورت گرفت. يافته ها: نتايج حاكي از آن بود كه الگوي فعلي كشت به لحاظ مصرف آب مجازي و دستيابي به سود مطمئن، بهينه نيست. همچنين مقايسه نتايج بهينه سازي الگوي كشت در گروه هاي مختلف درجه باور نيز حاكي از آن بود كه الگوي پيشنهادي در گروه هاي قضاوت هاي ذهني حتمي تر و گروه بزرگ مقياس زمين، صرفه جويي بيشتري را در مصرف آب مجازي نسبت به قضاوت هاي غيرحتمي تر و گروه كوچك مقياس حاصل مي نمايد.نتيجه گيري: برمبناي نتايج اين تحقيق، كشاورزان منطقه در شرايط توأم با عدم حتميت، آب را به صورت بهينه مصرف نمي كنند كه بايستي اقدامات لازم در اين زمينه صورت گيرد.