باز پژوهي ماهيت و مشروعيت فقهي ـ حقوقي معامله با خود

Re-examining the nature and legitimacy of jurisprudential-legal "deal with yourself

قرارداد يا معامله با خود، وضعيت حقوقي است كه يك شخص به‌تنهايي ولي به دو اعتبار و با نقش دوگانه (موجب و قابل) اقدام به انجام يك عمل حقوقي بنمايد. ماهيت معامله با خود عقد است، زيرا دو انشاء به‌عنوان نماينده دو نفع متقابل مي‌تواند سبب تراضي و انعقاد قرارداد باشد، هرچند از يك اراده صادر شود، اين اراده به اعتبار اينكه نماينده دو نفع است در حكم دو اراده است كه به توافق مي‌رسند. ميان فقها و حقوقدانان در خصوص مشروعيت معامله با خود اختلاف وجود دارد، اما مشهور قائل به صحت معامله با خود از ديدگاه كلي بوده و اتحاد موجب و قابل در يك شخص واحد را جايز شمرده و آن را به‌عنوان يك نهاد حقوقي در نظام حقوقي به رسميت شناخته‌اند. به دليل اختلافاتي كه در ماهيت، علل و اثر معامله با خود ميان فقيهان از يك‌سو و حقوقدانان از سوي ديگر وجود دارد، نگارنده بر آن است تا با روشي توصيفي تحليلي به بررسي و تحليل مسئله معامله با خود بپردازد.

A contract or transaction with oneself is a legal situation in which a person performs a legal act alone but with two credentials and with a dual role (cause and effect). The nature of the transaction is the contract itself, because two essays as a representative of two reciprocal interests can lead to a compromise, even if it is issued from one will. There is a difference of opinion among jurists and jurists about the legitimacy of the transaction, but the famous person believes that the transaction is valid from a general point of view and allows unity of cause and effect in a single person. Recognized. Due to the differences in the nature, causes and effect of the transaction between the jurists on the one hand and the jurists on the other, the author intends to analyze and analyze the issue of the transaction with himself in a descriptive-analytical manner.