امكان سنجي شناسايي حق انسان بر نفس به موجب قاعده سلطنت (تسليط)

Feasibility of Recognizing Human Right to Self by Rule of Rule (Dominion

يكي از قواعد مسلم و مهم فقهي، قاعده سلطنت(تسليط) است. به موجب اين قاعده، انسان نسبت به مايملك خود، سلطه و در نتيجه، حق تصرف دارد. موضوعي كه در اين ارتباط مطرح و موجب اختلاف ميان فقها و نيز حقوقدانان شده، امكان شناسايي حق انسان بر نفس به موجب قاعده سلطنت است. سوال مشخص در اين راستا اين است كه آيا مي توان حق انسان بر نفسش را به موجب قاعده سلطنت(تسليط) توجيه و تبيين كرد يا اينكه بايد در پي ارائه رويكرد ديگري بود؟ نتايج حاصل از تحليل اين موضوع در نوشتار حاضر، اين است كه استنتاج سلطنت بر اعضا از طريق قياس اولويت سلطنت انسان نسبت به مالش صحيح به نظر نمي‌رسد زيرا كه سلطنت ما نسبت به اموالمان مطلق نيست تا بتوانيم از آن به طريق قياس اولويت به اين نتيجه برسيم كه ما بر اعضاي بدنمان سلطنت داريم. هم‌چنين تفويض امور مؤمن به خود او را هم نمي‌توان دليلي بر سلطنت انسان نسبت به اعضايش دانست. زيرا تفويض امور مؤمن به خود او فقط در امور غيرمرتبط با دماء بوده و شامل مسائل سياسي و اجتماعي مي‌شود و اين موضوع وارد در دايره مسائل حساس كه رويه‌ي شرع بر احتياط بيش از حد در آنهاست نمي‌شود. در مقابل، تمسك به قاعده و نظريه ولايت، به نظر مي رسد بهتر مي تواند تببين كننده حق انسان بر نفس باشد.

One of the indisputable and important rules of jurisprudence is the rule of Domination. According to this rule, man has dominion over his property and, consequently, the right to possess. The issue that has been raised in this regard and has caused controversy among jurists as well as jurists is the possibility of recognizing the human right to the body based on the rule of Domination. The specific question in this regard is whether the human right to one's body can be justified on the basis of the rule of Domination or whether another approach should be sought? The results of the analysis of this issue in the present paper are that the inference of kingship over the organs of the body, by analogy with the priority of human kingship over rubbing, does not seem correct because our kingship over property is not absolute so that we can By analogy of priority, let us conclude that we have dominion over the organs of the body. Also, the delegation of human affairs to him can not be considered as a reason for man's dominion over his body parts, because the delegation of human affairs to him is only in matters not related to body (blood) and includes political and social issues. It does not enter into the circle of sensitive issues in which the Shari'a procedure is based on excessive precaution. On the contrary, reliance on the rule and theory of guardianship seems to be a better explanation of the human right to his body.