بررسي ساختار تركيب‌هاي اشتقاقي شعر طالب آملي از ديدگاه سبك‌شناسي زباني

Investigating the structure of derivative compositions of talib Amoli poetry from the perspective linguistic stylistics

طالب آمُلي يكي از از بزرگ‌ترين گويندگان سده يازدهم هجري است كه در جريان تحول و تغيير سبك هندي نقش قابل توجّهي داشته است. بيشترين توجه پژوهش‌گران بر روي جنبه‌ي خيال‌بندي و مضمون‌آفريني شعر اوست. در اين ميان عنايت كمتري به روساخت و جنبه‌هاي زباني شعر او، به ويژه هنر تركيب‌‌سازيش شده است. در اين جُستار به اين وجه زباني او پرداخته مي‌شود. يكي از مهم ترين عناصري كه در سبك شناسي شعر مطرح است، ساختار زباني شعر است. از جمله تمهيداتي كه طالب در ساختار زباني شعر خود بهره برده است برجسته سازي است. طالب در جهت تركيب‌سازي از اين اصل بيش‌ترين استفاده را كرده است و غالب تركيب‌هاي او به پيروي از اين اصل بر مخاطب عرضه مي‌شود. تركيب هاي اشتقاقي موجود در ديوان طالب آمُلي ذيل عنوان‌هايي چون: تركيب هاي ونددار، تركيب شبه‌ونددار، صفت‌هاي فاعلي و مفعولي مركّب، تركيب‌هاي وصفي و تركيبات مصدري بررسي و تحليل شده‌اند. بسياري از اين تركيب ها، چشم‌نواز و دلكش مي‌باشند و جدا از اين كه موجب درنگ مخاطب مي‌شوند، جلوه‌اي تازه به زبان شعر او بخشيده‌اند. هنرنمايي طالب سبب شده است تا اين تركيبات اشتقاقي در موضعي مناسب قرار گيرند كه هم ارزش صوري كلام را والا كنند و هم بار معنايي كلامش را غني سازند. بنابراين مي‌توان گفت كه وجه غالب زباني طالب آملي، تركيب‌سازي و لزوم عنايت ويژه به اين تركيبات امري ضروري است.

Taleb Amoli is one of the greatest speakers of the eleventh century AH which has played a significant role in the development of Indian style. The most respected researchers are on the aspect of imagination and the theme of his poetry. In the meantime, less emphasis is placed on the structure and linguistic aspects of his poetry, in particular the art of composing. In this essay, he addresses this aspect of his language. One of the most important elements in the style of poetry is the linguitic strueture of the poem one of the tools that talib has used in has poetic lingustic stracture is highligting.Taleb has made the most of this principle in order to combine it an‎d most of his compositions follow the principle of the audience. Compositions derived from the Amolite Tribunal have been reviewed and analyzed under titles such as combinations of compounds, pseudo-combinations, compound and compound adjectives, compound formulations and compounds. Finally, the main point of the article is that Amoli's Taleb has entered countless combinations in the Persian vocabulary range. Many of these compounds are eye-catching and delicate, and the separation from being distracted gives a fresh look to the language of his poem. Taleb's performance has led these derived combinations to take place in a suitable position that enhances both the formal value of the word and the meaning of its word. Therefore, it can be said that the dominant language of the Taleb Amoli, the combination and the necessity of special interest in these compounds is obvious.