واكاوي نسبت بين نشانه‌شناسي و توسعه در چارچوب عقايد مكتب نهادگرايي

An Analysis of the Relation between Semiotics and Development within the Framework of Institutionalism

نشانه‌شناسي فرآيند مطالعه نشانه‌ها است. بررسي ارتباط بين نشانه‌شناسي و ساير علوم از مباحث جديد در دنياي علم است. كشف چگونگي اين ارتباط مي‌تواند هدف پژوهش‌هاي مختلف از جمله پژوهش حاضر باشد. اين مطالعه، با اتخاذ رهيافت نشانه‌شناختي به بررسي توسعه در چارچوب مكتب نهادگرايي مي‌پردازد. پژوهش حاضر نشان مي‌دهد كه بين نشانه‌شناسي و رهيافت نهادگرايي به توسعه از چند طريق پيوند برقرار است؛ نخست اينكه، بازار امري قراردادي و متاثر از ترجيحات و ارزش‌هاي افراد است. دوم اينكه دولت نهادي است كه قابليت تحليل نشانه‌شناختي دارد. سوم اينكه چگونگي مصرف و ميزان ارزش كالاها به نحوه استفاده آن‌ها از نشانه‌ها بستگي دارد. چهارم اينكه توليد يك رفتار نشانه‌شناختي است. پنجم اينكه رفتار عقلايي كنشگران يك معناي منطقي و نشانه‌شناختي دارند. ششم اينكه نظام ارزشي و هنجاري شكل‌دهنده رفتار افراد موضوع نشانه‌شناسي فرهنگي را پيش مي‌كشد.

Semiotics is the process of studying signs. The study of the relationship between semiotics and other sciences is a relatively new topic in the scientific world. Discovering this relationship can be the goal of various research, including this one. This study, by adopting a semiotic approach, examines development within the framework of institutionalism. This research shows that there is a link between semiotics and the institutional approach of development in several ways. First, the market is a contractual phenomenon and is influenced by the preferences and values of individuals. Second, the state is an institution that can be analyzed using semiotic analysis. Third, consumption and value of goods depend on how they use signs. Fourth, production is a semiotic behavior. Fifth, the rational behavior of actors has a logical and semiotic meaning. Finally, the system of values and norms that shape the behavior of individuals is a subject of cultural semiotics.