كليدواژه :
دولت مطلقه , توسعه سياسي , پهلوي اول , مجلس شوراي ملي , مدل‌كريك
چكيده فارسي :
توسعه سياسي در معناي گسترش مشاركت و رقابت ايدئولوژيك در عرصه زندگي سياسي، دست‌كم در سطح نخبگان، نيازمند تشكيلات، سازمان‌ها و وقوع تحولاتي در ساختار جامعه سنتي است. برنامههاي نوسازي در دوره پهلوي اول زمينه تحولات سياسي اجتماعي را فراهم آورد و تا اندازهاي شرايط براي رقابت سياسي و مشاركت فراهم شد. اما پيدايش ساخت دولت مطلقه، مانع عمدهاي بر سر راه گسترش مشاركت و رقابت ايجاد كرد و موجب بازتوليد اقتدارگرايي گرديد. اين نوشتار مي‌كوشد با تكيه بر متن مذاكرات مجالس ششم تا دوازدهم شوراي ملي و با مبنا قراردادن اين امر كه نوع دولت و نظام سياسي ارتباط مستقيمي با تحقق يا عدم تحقق توسعه سياسي دارد، مفهوم توسعه سياسي را در دوره پهلوي اول (1320-1304) مورد بررسي قرار دهد. نگارندگان با گزينش مدل «برنارد كريك»، به بازنمايي مفهوم توسعه سياسي در متن مذاكرات مجالس شوراي ملي اين دوره و در پرتو توصيف بافتار تاريخي، پرداخته‌اند. بازخواني متن مذاكرات براساس مدل كريك حكايت از آن دارد كه ساخت دولت در كنار حضور مجلس فرمايشي كه در موارد يازده‌گانه مدل مورد بررسي، بر مطلقه بودن ساخت دولت صحه مي‌گذارد، مي‌تواند به‌عنوان يكي از دلايل اصلي ناكامي توسعه سياسي مورد توجه قرار گيرد.
چكيده لاتين :
Political development, in the sense of expanding partnerships and ideological competition in the political arena, at least at the elite level, requires institutions, organizations and developments in the structure of traditional society. In the first Pahlavi period the programs for the modernization created the field, provided social political developments and, to some extent, the possibility of political competition and participation was provided. But the emergence of an absolute government stabilized a major obstacle to expanding partnerships and competition and reproduced authoritarianism. This paper tries to rely on the text of the negotiations of the sixth to twelfth sessions of the National Assembly, and based on the fact that the type of government and political system is directly related to the realization or non-fulfillment of political development, the concept of political development in the first Pahlavi period (1320-1304) was assessed. By selecting the model of "Bernard Crick ", the authors have presented the concept of political development in the context of the negotiations of the National Assembly of this period and in the light of the description of the historical context. Revising the text of the talks based on the model of the Crick, it is argued that the construction of the government, along with the presence of the parliament, which, in the eleven cases of the model under consideration, confirms that the government is absolutism, can be considered as one of the main reasons for the failure of political development.
