بررسي تأثير توانايي مديريتي بر رابطه بين اجتناب مالياتي و كارايي سرمايه‌گذاري

Investigating the Effect of Managerial Ability on Tax Avoidance and Investment Efficiency Relationship

توان و اختيار بالاي مديريت مي‌تواند به كارايي بيشتر يا رفتار فرصت طلبانه منجر شود. هدف اين پژوهش بررسي تأثير توانايي مديريتي بر رابطه بين اجتناب مالياتي و كارايي سرمايه‌گذاري است. به منظور اندازه‌گيري توانايي مديريتي از مدل دمرجيان و همكاران (2012) با استفاده از روش تحليل پوششي داده‌ها (DEA)و براي اندازه‌گيري كارايي سرمايه‌گذاري از مدل ريچاردسون (2006) و همچنين براي اندازه‌گيري اجتناب مالياتي از شاخص نرخ موثر مالياتي نقدي (CETR) استفاده شده است. براي آزمون فرضيه‌هاي پژوهش از مدل رگرسيون چند متغيره بهره گرفته شده است. نمونه مورد مطالعه متشكل از 152 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران براي دوره‌ زماني 1387 تا 1396 است. يافته‌هاي حاصل از آزمون فرضيه‌‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه بر خلاف انتظار با افزايش اجتناب مالياتي، در سطح توانايي مديريتي پائين، كارايي سرمايه‌گذاري كاهش نمي‌يابد، در حالي كه در سطح توانايي مديريتي بالا انتظار موجود مبني بر تأثيرپذيري مثبت كارايي سرمايه‌گذاري از افزايش اجتناب مالياتي تاييد مي‌شود.

Higher managerial ability and authority could lead to both higher efficiency for the firm and/or opportunistic behavior by manager. We are supposed to investigate the effect the managerial ability might have on tax avoidance and investment efficiency relationship. To do so we applied Demerjian et al (2012) and Richardson (2006) models to respectively proxy for manageria ability and investment efficiency. Tax avoidance is measured using cash effective tax rate (CETR). We sampled out 152 firms listed with Tehran Stock Exchange from 2009 to 2018. Contrary to our expectation, increased tax avoidance does not lead to less investment efficiency at lower levels of managerial ability. However, Benefiting from high ability managers, firms would enjoy higher investment efficiency when tax avoidance increases.