بررسي سطح ديسترس اخلاقي در پرستاران و پزشكان مراقب از بيماران مبتلا به كويد 19 : يك مطالعه توصيفي مقطعي در سال 1399

مقدمه: با توجه به افزايش روزافزون بيماري كويد 19 در جهان و شيوع موج دوم كويد 19 در ايران، روزانه شاهد مرگ بسياري از هم وطنانمان در بيمارستان‌هاي كشور هستيم. در اين ميان كادر درماني بيمارستان ها، علي الخصوص پزشكان و پرستاران بيشترين درگيري را با بيماران مبتلا به كويد 19 دارند. با توجه به مسئله بسيار مهم حساسيت اخلاقي در اين بازه زماني و اثر آن بر كيفيت عملكرد تيم درماني، بر آن شديم تا مطالعه‌اي را با هدف بررسي سطح ديسترس اخلاقي در پرستاران و پزشكان مراقب از بيماران مبتلا به كويد 19 انجام دهيم. روش كار: اين مطالعه توصيفي مقطعي در سال 1399 با نمونه گيري در دسترس بر روي 103 نفر از پرستاران و پزشكان شاغل در بيمارستان پيمانيه شهرستان جهرم انجام شد. ابزار جمع‌آوري اطلاعات در اين مطالعه شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه ديسترس اخلاقي كورلي بود. تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماري spss نسخه 21 و با استفاده از آزمون‌هاي آماري توصيفي و استنباطي در سطح معني‌داري 0.05p صورت گرفت. يافته‌ها: در اين مطالعه 103 نفر از پرستاران و پزشكان درگير با بيماران مبتلا به كويد 19 شركت نمودند. ميانگين شدت و تكرار ديسترس اخلاقي، به ترتيب 17.69 ±47.98 و 16.78 ±47.82 بوده است. نمره بالاتر نشان‌دهنده شدت و تكرار ديسترس اخلاقي بالاتر است. ميزان سطح شدت و تكرار ديسترس اخلاقي در اكثريت كادر درماني مراقب در حد كم قرار داشت. شدت و تكرار ديسترس اخلاقي در پزشكان باليني بالاتر از پرستاران و پزشكان عمومي بود اما بين شغل و شدت و تكرار ديسترس اخلاقي ارتباط معني دار وجود نداشت(0.05 pvalue). نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه شنان داد كه سطح ديسترس اخلاقي در مطالعه حاضر در سطح بسيار كم قرار دارد. از آنجا كه پيامدهاي ديسترس اخلاقي، مي‌تواند بر كيفيت كار درماني پرستاران در سيستم سلامت، تاثيرگذار باشد، لذا توجه جدي مديران جهت به كارگيري برنامه‌هاي آموزشي در رابطه با مباحث اخلاقي با هدف شناسايي علايم ديسترس اخلاقي و عوامل موثر بر آن و نيز انجام تحقيقات بيش‌تر جهت شناسايي ساير ابعاد ديسترس اخلاقي در ديگر مراكز درماني، ضروري به نظر مي رسد.