پيش بيني كننده هاي رضايت زناشويي در مردان و زنان متاهل

اهداف: رضايت زناشويي، خودارزيابي افراد نسبت به روابط زناشويي و كيفيت ازدواج و عاملي موثر براي مقابله با فشارهاي رواني و عملكرد مناسب در زندگي است. اين مطالعه به‌منظور تعيين ميزان رضايت زناشويي و عوامل مرتبط با آن در زنان و مردان متاهل ساكن شهرستان تفت انجام شد. ابزار و روش‌ها: مطالعه مقطعي از نوع تحليلي در سال 1398 روي 365 نفر از زنان و مردان متاهل انجام گرفت. در روستاها از روش نمونه‌گيري چندمرحله‌اي استفاده شد؛ به‌طوري كه 12 مركز روستايي جامع خدمات سلامت، به‌عنوان طبقات درنظر گرفته شد كه هر يك داراي تعدادي خانه بهداشت به‌عنوان خوشه بودند و از هر طبقه به‌صورت تصادفي يك خانه بهداشت انتخاب شد. در هر خانه بهداشت، 14 نفر (7 نفر زن و 7 نفر مرد) از مراجعان به‌صورت تصادفي وارد مطالعه شدند. در شهر نيز از روش نمونه‌گيري طبقه‌اي استفاده شد؛ به اين ترتيب كه هر كدام از 3 مركز شهري به‌عنوان طبقه درنظر گرفته شدند و سپس در هر مركز 77 الي 78 نمونه از بين مراجعان به‌صورت تصادفي انتخاب شدند. داده‌ها با پرسش‌نامه‌هاي رضايت از زندگي زناشويي، حمايت اجتماعي و اعتياد به اينترنت، گردآوري و نمرات حاصل در مقياس 100-0 محاسبه شد و در نرم افزار SPSS 22 و محاسبه ضريب همبستگي پيرسون و مدل رگرسيون خطي به روش گام به گام تحليل شد. يافته‌ها: ميانگين رضايت زناشويي مردان 13.62 ±64.19 و زنان 12.73 ± 65.37 به‌دست آمد و اختلاف معناداري نداشت (0.368=p). ميانگين حمايت اجتماعي 11.44 ±64.56 و اعتياد به اينترنت 12.90 ±29.35 بود. متغيرهاي حمايت اجتماعي (0.001 p)، تحصيلات همسر (0.018=p) و درآمد (0.020=p) با اثر مثبت و اعتياد به اينترنت (0.002=p)، شغل (0.002=p)، سن همسر (0.008=p) و سرنوشت ازدواج والدين (0.043=p) با اثر منفي، توان پيش‌بيني 0.235 تغييرات نمره رضايت زندگي زناشويي را داشتند. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه علاوه بر حمايت اجتماعي و اعتياد به اينترنت، متغيرهاي دموگرافيكي نيز مانند تحصيلات و سن همسر، درآمد، شغل فرد و سرنوشت ازدواج والدين بر كاهش و افزايش ميزان رضايت زناشويي تاثير دارند.