تحليل عوامل فردي مؤثر بر تنبلي دانشگاهي در ميان دانشجويان (مورد مطالعه: دانشجويان دانشگاه مازندران)

در بحث از آسيب‌شناسي سازماني توجه به منابع انساني از اهميت بالايي برخوردار مي‌باشد.تنبلي به‌عنوان يكي از آسيب‌هاي منابع انساني در هر سازماني از جمله نهاد دانشگاه مطرح مي‌باشد؛ تنبلي اجتماعي مي‌تواند آسيب‌هاي متعدد و پيامدهاي منفي را براي فرد و اجتماع در كوتاه‌مدت و درازمدت به‌وجود بياورد. تنبلي به معناي تن‌پروري، بيكارگي، كاهلي و اهمال و سستي به كار رفته است. هدف اين تحقيق تحليل عوامل فردي مؤثر بر تنبلي دانشجويان مي‌باشد. روش تحقيق از نوع پيمايشي و ابزار سنجش آن پرسشنامه محقق‌ساخته است. جامعه آماري اين تحقيق شامل كليه دانشجويان دانشگاه مازندران در سطوح مختلف تحصيلي (1393-1394)و حجم نمونه ۳۹۰ نفر مي‌باشد.براي انتخاب نمونه از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي متناسب با حجم استفاده شده است. با توجه به ماهيت تحقيق، داده‌هاي مورد نياز تحقيق از طريق ابزار پرسشنامه گرداوري شده است.در اين تحقيق نظريه انتخاب عقلاني كلمن به‌عنوان چارچوب نظري انتخاب شده است. نتايج تحقيق نشان داد كه بين عوامل فردي شامل متغيرهايخودمداري، بيگانگي تحصيلي، فقدان علاقه و انگيزه به تحصيل با تنبلي دانشجويان رابطه معنادار و مستقيم وجود دارد. نتيجه آزمون مدل رگرسيوني نشان مي‌دهد كه متغيرهاي فوق توانستند ۴3 درصد از تغييرات تنبلي دانشگاهي (فردي و گروهي) را تبيين كنند.