نقش انعطاف‌پذيري در پيش‌بيني علائم اختلال‌هاي رفتاري كودكان كم‌توان ذهني آموزش‌پذير مقطع ابتدايي با ميانجي‌گري سبك‌هاي فرزندپروري

هدف پژوهش حاضر بررسي نقش انعطاف‌پذيري در پيش‌بيني علائم اختلال‌هاي رفتاري كودكان كم‌توان ذهني آموزش‌پذير مقطع ابتدايي با ميانجي‌گري سبك‌هاي فرزند پروري بود. اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي مي باشد.كه در اين پژوهش 158 دانش‌آموز كم‌توان ذهني آموزش‌پذير مقطع ابتدايي به روش نمونه‌گيري هدفمند از دو مدرسه استثنايي گلستان و پرورش تبريز انتخاب شدند. سپس، پرسشنامه‌هاي سياهه رفتاري كودك (آخنباخ،1991) و سبك‌هاي فرزند پروري (بامريند،1973) توسط والدين تكميل گرديد و آزمون دسته‌بندي كارت‌هاي ويسكانسين (برگ و گرانت، 1948) به ‌صورت رايانه‌اي توسط آزمودني‌ها انجام شد. همچنين پس از حذف 8 پرسشنامه مخدوش، داده‌هاي گردآوري شده 150 نفر با روش مدل‌سازي معادلات ساختاري با رويكرد حداقل مربعات جزئي (PLS) مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها نشان داد بين انعطاف‌پذيري با علائم اختلال‌هاي رفتاري (0.001=P) و همچنين بين سبك فرزند پروري مقتدرانه با علائم اختلال‌هاي رفتاري رابطه منفي و معنادار وجود دارد) 0.006=P). همچنين نتايج نشان داد كه اكثر والدين داراي سبك فرزند پروري مقتدرانه (79%) بودند. علاوه بر اين نتايج معادلات ساختاري با رويكرد حداقل مربعات جزئي نشان داد كه انعطاف‌پذيري و سبك فرزند پروري مقتدرانه توانايي پيش‌بيني علائم اختلال‌هاي رفتاري را دارند (R^2=0.184, p=0.184). نتايج اين مطالعه از نقش انعطاف‌پذيري و سبك فرزند پروري مقتدرانه در علائم اختلال‌هاي رفتاري كودكان كم‌توان ذهني آموزش‌پذير حكايت دارد؛ بنابراين، پيشنهاد مي‌شود مداخلات درماني نوين درترميم انعطاف‌پذيري در كودكان كم‌توان ذهني طراحي شود و همچنين جلساتي براي آموزش والدين كودكان كم‌توان ذهني آموزش‌پذير درباره شيوه‌هاي فرزند پروري برگزار شود.