تأثير آموزش مهارت هاي معنوي بر ارتقاء كيفيت زندگي و اميد به زندگي مادران داراي كودك كم توان ذهني

توجه به شرايط كودكان كم‌‌توان‌ذهني و تأثيرات نامطلوب اين بحران بر مادران با ايجاد تنشهاي جسمي، رواني و اجتماعي كه منجر به انزوا وكاهش شديد در كيفيت زندگي و اميد به زندگي آنها مي‌شود، لازم است ضرورت آموزش مهارت معنوي مورد مداقه قرار گيرد. از اين رو هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي آموزش مهارت‌هاي معنوي بر ارتقاء كيفيت زندگي و اميد به زندگي مادران با كودك كم توان ذهني بود. روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل بود.20 مادر با كودك كم‌‌توان‌ذهني در مدرسه استثنايي شهيد ساريخاني شهر تهران در سال تحصيلي 97-1396 انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 10 نفري آزمايش و كنترل قرار گرفتند. اطلاعات كيفيت زندگي و اميد به زندگي مادران با استفاده از پرسشنامه كيفيت زندگي و پرسشنامه اميد جمع آوري شد. سپس آموزش مهارتهاي معنوي در 8 جلسه 90 دقيقه‌اي براي گروه آزمايش اجرا شد، در حالي كه به گروه كنترل اين آموزش ارائه نشد. آزمودنيها پس از اتمام جلسات مجدداً مورد بررسي و مقايسه قرار گرفتند. براي تحليل داده ها از آزمون آماري تحليل كوواريانس چند متغيري استفاده شد. نتايج به دست آمده نشان داد ميانگين نمره اميد به زندگي در گروه آزمايش از 21/3 ±11/20 قبل از مداخله به 24/3 ±00/26 بعد از مداخله و ميانگين نمره كيفيت زندگي گروه آزمايش83 /11±00/67 قبل از مداخله به 10/10±22/72 افزايش معناداري يافت (01/0 p). براساس يافته‌هاي اين پژوهش، آموزش مهارتهاي معنوي تأثير مثبتي در ارتقاي كيفيت زندگي و اميد به زندگي مادران داراي كودك كم‌توان‌ذهني داشته است