تأثير افزايش غلظت گاز دي‌اكسيد كربن بر ذخيره كل آب ايران با استفاده از سنجش از دور

در سال‌هاي اخير، پديده تغيير اقليم و خشكسالي به معضلي جهاني در مناطق خشك و نيمه‌خشك جهان تبـديل شـده اسـت. در تحقيق حاضر، تغييرات ماهيانه دي‌اكسيد كربن جو و ذخيره كل آب، در بازه زماني 2015-2003 در ايران، بررسي شده است. از داده‌هاي تركيب‌شده با الگوريتم Obsm4MIPs ماهواره GOSAT و سنجنده SCIAMACHY، براي به‌دست‌آوردن روند تغييرات غلظت گاز دي‌اكسيد كربن، و داده‌هاي ماهواره GRACE، براي تغييرات ذخيره كل آب در بازه زماني 2003 تا 2015، استفاده شده است. نتايج همبستگي كانوني رابطه‌اي قدرتمند را، بين غلظت دي‌اكسيد كربن با تغييرات ذخيره كل آب، نشان مي‌دهد. به‌منظور مدل‌سازي رابطه بين تغييرات ذخيره كل آب با دي‌اكسيد كربن، ميزان تخليه و مصرف آب‌هاي زيرزميني از مدل رگرسيون گام‌به‌گام استفاده شد. نتايج حاصل از مدل رگرسيون بين تغييرات اشاره‌شده نشان‌دهنده اين است كه دي‌اكسيد كربن، با 0.91=R^2، بيشترين رابطه را با تغييرات ذخيره كل آب در مدل دارد. شايان ذكر است كه شناسايي اين روابط، در مقياس كلان، ملموس است و در مقياس محلي شيوه‌هاي مديريتي در تغييرات منابع آب، به‌ويژه آب‌هاي زيرزميني، تأثير بيشتري دارد.