مطالعه فون جورپايان خشكي زي استان چهارمحال و بختياري

سابقه و هدف: جورپايان خشكي زي بزرگترين زيرراسته در راسته جورپايان مي باشند و به عنوان يكي از گروه هاي اصلي تجزيه كننده خاك، نقش مهمي در تسريع بازچرخش مواد گياهي دارند. از آن جايي كه تاكنون مطالعات بسيار كمي روي اين تاكسون در جنوب غرب ايران انجام شده است، مطالعه حاضر بمنظور بررسي تنوع زيستي جورپايان خشكي زي در استان چهارمحال و بختياري انجام شد. مواد و روش ها: از مكان هايي كه بطور بالقوه ممكن است زيستگاه جورپايان خشكي زي باشند، در سراسر استان، نمونه برداري انجام شد. نمونه ها پس از جمع آوري در الكل 96% نگهداري شدند، و براي بررسي هاي بيشتر به آزمايشگاه منتقل شدند. خرخاكي ها تشريح شدند و اسلايدهاي ميكروسكوپي از قطعات تشخيصي بدن آنها در يوپارال تهيه شد. نمونه هاي تايپ يا توصيفات و تصاوير در مقالات اصلي براي شناسايي گونه ها مورد استفاده قرار گرفتند. نتايج و بحث: در اين مطالعه بطور كلي 10 گونه جورپاي خشكي زي شناسايي شدند. از خانواده Eubelidae BuddeLund, 1899 گونه Koweitoniscus tamei OmerCooper, 1923 و از خانواده Armadillidiidae Brandt, 1833 گونهArmadillidium vulgare Latreille, 1804 معرفي شدند. گونه هاي Agabiformius lentus BuddeLund, 1885،Porcellionides pruinosus Brandt, 1833، Porcellio evansi OmerCooper, 1923 و P. mehrdadi Kashani et al., 2017 از خانواده Porcellionidae Brandt Ratzeburg, 1831 و گونه هاي Protracheoniscus major Dolfuss, 1903، P. ehsani Kashani, 2014، P. sarii Eshaghi, Kiabi Kashani, 2015 و Mongoloniscus persicus Kashani, 2014 از خانواده Agnaridae Schmidt, 2003 شناسايي شدند. به جز گونه هاي Porcellio mehrdadi و P. evansi كه اخيرا از اين استان معرفي شده است، ديگر گونه ها براي فون استان ثبت جديد مي باشند. نتيجه گيري: مطالعه حاضر نشان داد كه تنوع زيستي جورپايان خشكي زي در استان چهارمحال و بختياري نسبتا بالا است و پژوهش‌هاي بيشتر، براي تخمين دقيق تري از تعداد گونه هاي خرخاكي در اين استان ضرورت دارد.