تاثير فرهنگ سازماني و استرس شغلي بر بهره وري كاركنان دانشگاه

The Effectiveness of Organizational Culture and Job stress on Personnel Productivity of university

هدف اين پژوهش تبيين رابطه فرهنگ سازماني و استرس شغلي با بهره وري كاركنان دانشگاه بوده است. اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر كاركنان رسمي دانشگاه هاي شهر دوشنبه كشور تاجيكستان به تعداد 9272 بود كه نمونه آماري پژوهش شامل 300 نفر از كاركنان بوده اند كه به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شده اند. براي جمع اداده ها از پرسشنامه سنجش استرس شغلي استايمز (1977) و پرسشنامه سنجش نگرش هاي فرهنگي هافستد (1980) و پرسشنامه سنجش بهره وري هرسي و بلانچارد وگلداسميت استفاده گرديده است. براي تجزيه و تحليل داده ها از ازمون هاي ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون استفاده شده است. نتايج نشان داد كه فاصله قدرت، فردگرايي و مردگرايي مي­تواند منجر به افزايش استرس شغلي شود و برعكس تضعيف اين مؤلفه ها منجر به كاهش استرس شغلي ميگردد. با مدنظر قرار دادن ضريب تأثير مربوط به مؤلفه امتناع از ريسك بايد گفت تقويت مؤلفه مذكور مي­تواند منجر به كاهش استرس شغلي و برعكس تضعيف اين مؤلفه منجر به افزايش استرس شغلي ميگردد. نتايج نشان داد تقويت فاصله قدرت، فردگرايي و مردگرايي مي­تواند منجر به كاهش بهره وري كاركنان و برعكس تضعيف اين مؤلفه ها مي­ تواند منجر به افزايش بهره وري كاركنان شود. هم چنين نتايج نشان داد كه افزايش استرس شغلي مي­تواند منجر به كاهش بهره وري كاركنان و برعكس كاهش اين متغير مي ­تواند منجر به افزايش بهره وري كاركنان مي شود. بر اساس نتايج مي ­توان گفت متغير استرس شغلي در رابطه بين فاصله قدرت، فردگرايي، امتناع از ريسك و مردگرايي نقش ميانجي ايفا مي­ كند.

Assessment Questionnaire (1980) and the Hershey, Blanchard, and Goldsmith Productivity Assessment Questionnaire were used to gather information. Pearson correlation coefficient and regression analysis tests were used to analyze the data. The results showed that the gap between power, individualism and masculinity could lead to increased job stress and Conversely, weakening these components leads to reduced job stress. Considering the impact factor related to the component of risk avoidance, it should be said that strengthening this component can lead to a reduction in job stress and vice versa, weakening this component will lead to an increase in job stress. The results showed that strengthening the power gap, individualism and masculinity could lead to a reduction in employee productivity and, conversely, a weakening of these components could lead to an increase in employee productivity. The results also showed that increasing job stress can lead to a decrease in employee productivity and, conversely, a decrease in this variable can lead to an increase in employee productivity. Based on the results, it can be said that the variable of job stress plays a mediating role in the relationship between power distance, individualism, risk rejection and masculinity.