اثر تلقيح قارچ‏هاي ميكوريز جمع‌آوري شده از مراتع كالمند بهادران بر برخي ويژگي‏ هاي مورفوفيزيولوژيك گياه داروئي كلپوره (Teucrium polium L.)

همزيستي قارچ‏هاي ميكوريز آربسكولار با ريشۀ گياهان نقش مهمي در پايداري و توسعۀ جوامع گياهان داروئي در اكوسيستم‏‏هايي كه فشارهاي فيزيكي و اكولوژيك بر آن ها حاكم است، دارد. در اين بين گياه كلپوره يكي از مهم ترين گياهان داروئي است كه در اين اكوسيستم‏ها ديده مي‏شود. در اين مطالعه، بعد از شناسايي سه گونۀ قارچ ميكوريز G. rosea، S. constrictum، G. intraradices كه در خاك ناحيۀ ريشۀ گياه كلپوره در مرتع غالب بود، اقدام به تكثير اسپورها به صورت مجزا و تركيبي از قارچ‏ها شد. سپس اسپورهاي تكثير يافته با بذور گياه كلپوره در قالب طرح كاملاً تصادفي در سه تكرار در محيط گلخانه تلقيح شدند كه پس از پايان دورۀ رشد، از نظر ارتفاع ساقه اصلي بين تيمار قارچ G. intraradices و ديگر تيمارها اختلاف معني‏داري وجود داشت. از نظر وزن تر و خشك اندام هوايي و وزن خشك ريشه نيزاختلاف معني‏داري وجود داشت به طوري كه بيشترين وزن تر و خشك اندام هوايي با (4.34 و1.61 گرم) و وزن خشك ريشه با (0.7گرم) مربوط به تيمار تركيبي از قارچ‏ها بود كه با ديگر تيمارها اختلاف معني‏داري را نشان داد. همچنين تيمار تركيبي از قارچ‏ها بيشترين غلظت كاروتنوئيد با (7.32 درصد) را نيز به خود اختصاص داد. تمام تيمارهاي قارچي نيز، غلظت كلروفيل a را نسبت به شاهد به طور معني‏داري افزايش دادند. بدين ترتيب نتاي  بيانگر آثار مفيد رابطۀ همزيستي ميكوريزي در گياه كلپوره است كه در اين بين استفاده از تركيبي از اين قارچ‏ها مي‏تواند به مراتب تأثير بيشتر و بهتري در بهبود شرايط رشد گياه داشته باشد.