تحليل الگوي ساختاري سرمايۀ اجتماعي درون‌گروهي بهره‌برداران منابع آب (منطقۀ مورد مطالعه: حوزۀ آبخيز پايين دست سد درودزن فارس)

از چندين دهۀ گذشته مطالعۀ ابعاد انساني در مديريت منابع طبيعي از جمله منابع آب با رشد همراه بوده است. لذا جهت دستيابي به پايداري اكولوژيكي و انساني در زمينۀ منابع آب، نيازمند برنامه ريزي و سياست گذاري در راستاي مديريت پايدار منابع آب مي باشيم. مديريت عرصه هاي طبيعي به دليل درگير بودن مؤلفه هاي انساني و طبيعي اساساً امري پيچيده و دشوار است و براي مديريت مؤثر منابع آب، مشاركت و همكاري ميان ذينفعان يكي از نيازهاي اساسي است. براين اساس، به تحليل شبكۀ اجتماعي، به منزلۀ يك رويكرد، در تحليل روابط ذي نفعان محلي به منظور مديريت پايدار منابع آب توجه شده است. هدف از اين پژوهش، پايش اجتماعي شبكه ذي نفعان محلي منابع آب در پايين دست حوزۀ آبخيز سد درودزن با استفاده از تحليل شبكۀ اجتماعي است. اين كار بر اساس تحليل پيوندهاي اعتماد و مشاركت و با استفاده از شاخص هاي كمّي و رياضي سطح كلان شبكه صورت گرفته است. براساس نتايج، ميزان تراكم در بين ذينفعان محلي منابع آب در پيوند اعتماد و مشاركت در روستاي كوه سبز و كره تاوي به ترتيب 68.8 و 66.2 درصد و 60.1 و 55 درصد و ميزان شاخص دوسويگي پيوندها در بين بهره برداران منابع آب اين دو روستا به ترتيب، 71.1 درصد و 60.2 درصد و در حد مناسبي مي باشد. با توجه به شاخص هاي محاسبه شده در اين تحقيق، نياز است سرمايۀ اجتماعي درون گروهي تقويت گردد تا در مواقع بحراني براي حل مشكلات از سرمايۀ اجتماعي به منزلۀ اصلي ترين منبع حل مشكلات و اصلاح فرآيندهاي موجود سود برد و مديريت پايدار منابع آب در منطقه محقق شود.