نوع شناسي ساختار قدرت در خانواده ايراني

قدرت در سطح گروه هاي خرد يكي از تعيين‌كننده‌هاي قوي در روابط بين فردي و نيز مشخص‌كننده سويه‌هاي توافق و يا تضاد و همچنين شيوه‌هاي حل مساله در اين بستر مي‌باشد. خانواده به عنوان يكي از مهمترين نهادهاي اجتماعي، مسئوليت جامعهپذير كردن افراد را بر عهده دارد و به دروني كردن چگونگي مواجهه با مشكلات و شيوه‌هاي حل مساله در دامنه‌اي بين توافق و رضايت، هدايت آمرانه و يا ارعاب و سركوب مي‌انجامد. يكي از عوامل مهم اثرگذار در شيوه‌هاي حل مساله در سطح خانواده‌ تغييراتِ ساخت خانواده و بالتبع ساختار روابط و قدرت آن مي باشد و از اين رو اطلاع از وضعيت توزيع قدرت در خانواده و جهت گيري هاي پيش روي، ضرورت دارد. اين مقاله با اتكاء به يك پژوهش ملي در حوزه خانواده از طريق روش كمي و با ابزار پرسشنامه در ميان 5004 نفر با روش نمونه گيري دو مرحله اي در ايران تكميل شده است، و به دنبال آن است تا تصوير و توصيف از وضعيت ساختار قدرت در خانواده ايراني ارائه نمايد. مطابق يافته‌هاي به دست آمده از اين تحقيق، ساختار قدرت در خانواده ايراني در ابعاد متشكل آن نسبت به گذشته تغيير كرده است به شكلي كه توزيع قدرت در بين اعضاء خانواده متقارن‌تر شده و تا ميزاني از سطح آمرانگي و سلسله‌مراتبي عمودي آن كاسته شده است. در عوض تمايل و جهت‌گيري خانواده به سمت شيوههاي جديد و مدني در تصميم‌سازي، تصميم‌گيري و حل مساله بين اعضاء بيشتر شده است.