بررسي رابطه ي احساس تنهايي، حمايت ادراك‌شده و رضايت زناشويي با استفاده از شبكه‌هاي مجازي در بين زوجين تهراني

هدف از اين پژوهش، تبين رابطۀ احساس تنهايي، حمايت ادراك‌شده و رضايت زناشويي با ميزان استفاده از شبكه‌هاي اجتماعي مجازي و اينترنت در بين زوجين شهر تهران است. در اين پژوهش بنابر ماهيت موضوع، از روش پيمايشي و ابزار پرسش‌نامه بهره گرفته شد. تجزيه و تحليل اطلاعات از طريق نرم‌افزار «spss» انجام شد. جامعۀ آماري اين پژوهش را زنان و مردان متأهل ساكن مناطق 2، 6 و 15 شهر تهران در سال 1397 تشكيل مي‌دهد. تعداد نمونه با استفاده از فرمول «كوكران» 385 نفر برآورد شد. يافته‌ها حاكي از وجود رابطۀ معنادار بين متغيرهاي پژوهش است ؛ بين متغير احساس تنهايي و استفاده از شبكه هاي اجتماعي مجازي رابطۀ مثبت و معنادار وجود دارد ؛ بين متغيرهاي حمايت عاطفي و رضايت زناشويي و استفاده از شبكه هاي اجتماعي مجازي رابطۀ منفي معنادار وجود دارد. نتايج حاكي از آن است كه آسيب‌هاي خانوادگي و فردي از مهمترين پيامدهايي است كه در اثر استفاده نادرست از شبكه هاي اجتماعي مجازي در خانواده ها و بين زوجين به وجود مي‌آيد ؛ عدم حمايت عاطفي از سوي همسر، احساس تنهايي و عدم رضايت از زندگي زناشويي و پناه بردن به شبكه هاي مجازي منجر به كاهش ارتباطات همسران در خانواده و نهايتاً تعارض هاي زناشويي مي‌شود.