جستاري در چرايي و چگونگي حركت به سمت خودگرداني دانشگاه هاي كشور

نويسنده اين جُستار خود فعال اقتصادي است و به نوعي داراي سابقه اي طولاني در عرصه صنعت است و با دانشگاه نيز ارتباطي پويا و دغدغه مند دارد. اولين گام را تعريف اهداف فرآيند خودگرداني دانشگاه دانسته و براي تعريف شفاف مسأله از «چرايي ها» آغاز و در تلاش است تا به روشني به تبيين اين موضوع بپردازد كه : چرا دانشگاه ها بايد خودگردان شوند؟ تا بتوانيم با اتكاء بر اهدافي كاملاً ملموس و اهداف تعريف شده، فرآيند را به سوي يك نقطه پايان موثر هدايت نماييم. بنابراين به تشريح جزء به جزء پاسخ : «چرا خودگرداني» پرداخته و ضرورت هاي خودگرداني را در علت هاي ذيل واكاوي و تفسير خواهيم كرد: لزوم سرمايه گذاري براي توسعه زير ساخت هاي مرتبط با دانشگاه ها. محدوديت دولت در تأمين منابع مالي براي دانشگاه ها. ضرورت ايجاد تنوع مالي و درآمدي در دانشگاه ها. نگاه به تأمين مالي به عنوان ابزار تحول. لزوم ارتقاء سطح زندگي و رفاه دانشگاهيان به عنوان قشري فرهيخته از طريق ثروت آفريني زاينده خود دانشگاه. نياز به توسعه كمي و كيفي پژوهشگران، متخصصين و مشاوران تمام وقت دانشگاهي در حوزه صنعت و اقتصاد. كمك به كاهش مهاجرت نخبگان. ضرورت پاسخگويي بهتر به ذينفعان دانشگاه . (نقش پذيري و نقش آفريني بيشتر دانشگاه ها در روند توسعه كشور) ضرورت هاي نوآورانه در عرصه فناوري. ارتقاء سطح رقابت پذيري دانشگاه ها مطابق با استانداردهاي جهاني. استقلال و خودگرداني مالي دانشگاه ها براي رشد و فراتر رفتن از دايره محدوديت ها.