بررسي غايتمندي افعال طبيعي و تبيين نوآوري هاي ملاصدرا

A study of the criterion of natural verbs and the explanation of Mulla Sadra's innovations

آنچه در اين باب قابل توجه است اينكه در مورد غايتمندي طبيعت برخي منكر غايت به معني مالاجله الحركه هستند وتنها مااليه الحركه براي فاعل طبيعي اثبات مي كنند. مقاله حاضر با روش عقلي- تحليلي به اين نتيجه رسيده كه جمهور حكماي قبل از ملاصدرا از آنجا كه منكر علم و شعور افعال طبيعي بوده اند، نتوانسته اند علت غايي را براي فاعل طبيعي اثبات كنند ولي ملاصدرا و شارحان او همواره در صدد اثبات شعور و غايتمندي طبيعت برآمده اند و تبيين هاي مختلفي را براي آن ارائه داده اند. ابتكار و نوآوري ملاصدرا در اين باب طرح دو اصل تساوق و ترابط وجود و شعور و تفاوت ميان شعور و رويه است. او به واسطه اصالت وجود و تشكيك آن، همه موجودات را داراي علت غايي مي داند و به گونه اي اين مسأله را قياس مي كند كه منافاتي براي اجتماع دو معناي غايت در فعل طبيعت ملحوظ نگردد.

What is noteworthy in this regard is that in the case of the ending of nature, some of the denigrating ends mean the Malayalah al-Hirkah, and only the al-Hurrakh proves to the natural subject. This paper concludes with the rational-analytical method that the republic of the pre-Mulla Sadra theologians, since they denied the science of natural verbs, could not prove the ultimate cause for the natural subject, but Mulla Sadra and his commentators always seek to prove their intelligence and Nature's endeavor has come up with a variety of explanations. Mulla Sadra's initiative and innovation in this regard are the two principles of equality and the relations of existence and intelligence and the difference between reason and practice. By virtue of its originality, he considers all creatures to be the ultimate cause, and compares it in such a way that the conflicts for the two ends of the meaning of the natural action are not taken into account.