پهنه‌بندي حساسيت زمين‌لغزش با سامانه اطلاعات جغرافيايي ومقايسه‌ي كارايي روش‌هاي رگرسيون لجستيك و نسبت فراواني در(مطالعه موردي: حوزه‌ي آبخيز چشميدر، كردستان)

هدف از انجام پژوهش، مقايسه‌ي كارايي دو روش آماري رگرسيون لجستيك و روش احتمالاتي نسبت فراواني در تهيه نقشه‌ پهنه‌بندي حساسيت زمين‌لغزش در حوزه آبخيز چشميدر واقع در استان كردستان است. در ابتدا با مرور منابع، مصاحبه محلي و پرسشنامه، 17 عامل شامل درصد شيب، جهت شيب، ارتفاع از سطح دريا، انحناي شيب، انحناي طولي شيب، انحناي عرضي شيب، ليتولوژي، كاربري ارضي، فاصله از شبكه آبراهه، تراكم آبراهه، فاصله از گسل، تراكم گسل، فاصله از جاده، بارندگي، شاخص حمل رسوب، شاخص توان آبراهه و شاخص رطوبت بر وقوع زمين‌لغزش مؤثر شناخته شدند. سپس، 60 نقطه زمين‌لغزشي و نيز 60 نقطه غير زمين‌لغزشي در منطقه شناسايي و ثبت شدند. نقشه رگرسيون لجستيك به پنج طبقه با حساسيت خيلي كم (57/44%)، كم (48/11%)، متوسط (51/12%)، زياد (38/14%) و خيلي زياد (03/17%)، طبقه‌بندي شد. روش نسبت فراواني نيز به پنچ طبقه با حساسيت خيلي كم (15/37%)، كم (40/33%)، متوسط (55/17%)، زياد (11/9%) و خيلي زياد (3%) تفكيك گرديدند. نتايج نشان داد روش رگرسيون لجستيك با %2/82 گستره زير منحني مشخصه عملكرد، در مقايسه با روش نسبت فراواني با مقدار 80% ، توانايي پيش‌بيني‌ بالاتري در شناسايي مناطق مستعد و حساس به زمين‌لغزش در منطقه مورد بررسي دارد. بنابراين، روش آماري رگرسيون لجستيك براي تهيه نقشه پهنه‌بندي حساسيت زمين لغزش-هاي منطقه مورد مطالعه پيشنهاد مي‌گردد. كليدواژه‌ها