آمايش اقتصادي شهرستان هاي استان فارس با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي و روش هاي تصميم گيري چندمعياره

برخورداري يك مكان از شاخص هاي توسعه پايدار نشان دهنده بهينگي و كارامدي سيستم تصميم گيري در سطح كلان است. توسعه پايدار، جلوه هاي مكاني- فضايي را به گونه اي به نمايش مي گذارد كه در آن، تبعيض و بي عدالتي به صورت بسيار چمشگير و ناخوشايند، مشاهده نمي شود. با توجه به اهميت استان فارس به عنوان يكي از مناطق تاريخي و استراتژيك در كشور و اهميت توريستي، اقتصادي، صنعتي و رفاهي آن، بررسي وضعيت كمي و كيفي توسعه پايدار در اين استان را ضروري ساخته است. با توجه به اين امر، تحقيق پيش رو توسعه ي شاخص هاي توسعه ي فضايي در بخش هاي آموزشي، بهداشتي، فرهنگي و ساخت هاي زيربنايي در استان فارس، مطالعه و ارزيابي شود و 4 شهرستان منتخب اين استان با توجه به سطح برخورداري از اين شاخصها سطح بندي گردد. نتايج به دست آمده از اين پژوهش، نشانگر آن است كه استان فارس با وجود اينكه از موقعيت خاص گردشگري و اقتصادي برخورداراست، باز هم از استان هاي محروم كشور به شمار مي آيد. افزون بر آن، نوعي عدم تعادل و ناهمگني در توزيع و توسعه ي امكانات و شاخصهاي توسعه اي در سطح شهرهاي منتخب استان مشاهده مي شود. بر اساس تحليل و نتايج به دست آمده از 13 شاخص آمايش اقتصادي فضا از مجموع 4 شهرستان منتخب استان فارس، شهرستان شيراز به عنوان گزينه برخوردار، نيريز در گروه نيمه محروم و دو شهرستان آباده و لارستان در طبقه ي محروم قرار دارند. كليدواژه‌ها