تحليل اثر بلند مدت سرمايه انساني و تحقيق و توسعه بر رشد اقتصادي ايران : 1386-1347

Analysis of the Long-term Effects of Human Capital and Research and Development on Iran’s Economic Growth, 1967- 2007

با توجه به اينكه امروزه آموزش و تحقيق يك عامل مهم در فرآيند رشد و توسعه اقتصادي مي‌باشد اين مقاله به بررسي اثر متغيرهاي سرمايه فيزيكي، سرمايه انساني و تحقيق و توسعه با استفاده از داده‌هاي آماري سري زماني ( 1386-1347 ) و به كارگيري الگوي سولوي تعميم يافته، بر رشد اقتصادي ايران پرداخته است. بدين منظور با استفاده از الگوي خود توضيح برداري با وقفه‌هاي گسترده (ARDL)[1] به بررسي الگوي پويا پرداخته شده و پس از اطمينان از و جود رابطه بلند مدت ضرايب آن برآورد شده‌اند. نتايج حاصل شده از نظرآماري مثبت و معني‌دار بودن اثر متغيرهاي سرمايه فيزيكي، سرمايه انساني، و تحقيق و توسعه بر رشد اقتصادي را نشان مي‌دهد. ضريب مدل تصحيح خطا (ECM)[2] به‌دست آمده براي الگو برابر با 33/0- مي‌باشد نشانگر اين است كه در هر دوره 33 در صد از انحراف در توليد ناخالص داخلي از مسير بلند مدت، در دوره بعد توسط متغير‌هاي الگو تصحيح مي‌شود.

Education and research are important factors in the process of growth and economic development. This article aimed to investigate the effect of physical capital, human capital and research and development (R&D) on Iran's economic growth. For the analysis, data from 1969 to 2007 and, augmented of the Solow model were used. For a dynamic analysis, Autoregressive Distributed Lag Model (ARDL) was employed. After long-term relationship was confirmed by Fstatistic test, long-term coefficients were estimated. The result showed positive and statistically significant effect of physical capital, human capital and R&D on growth. The estimated coefficient of Error Correction Model equaled 0.33 showed that in each period 33 percent of the imbalances were adjusted towards the long–term equilibrium.