پرس و تقرب به صدق در علم: قرابت ميان ذهن و طبيعت

بر اساس نظريه خوداصلاح‌گري در بحث پيشرفت علم، علم از روشي استفاده مي‎كند كه با به‌كارگيري درست آن، مي‌توان در گزاره‎ها و باورهاي علمي جرح و تعديل انجام داد و در نتيجه اين روش خوداصلاح‌گر تقرب باورهاي علمي به صدق روزبه‌روز بيشتر خواهد شد. چالرز ساندرس پرس، فيلسوف شهير آمريكايي، يكي از مدافعان مشهور اين ديدگاه است. او براي اين روش خوداصلاح‌گر ساختاري سه‌مرحله‏اي قائل است: استنتاج قياسي فرضي، استنتاج و استقراء. در اين مقاله سعي دارم پس از توضيح اين ساختار سه‏مرحله‏اي و نيز انتقادهاي وارد بر آن، با توجه به آثار پرس، درباره توجيه اين ساختار بحث كنم. در توجيه اين ساختار نقش فرض قرابت ميان ذهن و طبيعت مشخص و جايگاه فرض وجود خداوند و نيز سازگاري طبيعي ذهن با طبيعت در توجيه اين قرابت نيز بحث و بررسي خواهد شد.