نقش معرفت شناختي حافظه

اين نوشتار بر آن است به تحليل نقش معرفت شناختي حافظه از نگاه معرفت‌شناسان معاصر بپردازد. از ميان منابع پايه معرفت و توجيه مي توان به ادراك حسي، درون نگري، گواهي، استدلال و استنتاج اشاره كرد. درباره اينكه حافظه يك منبع اساسي معرفت است يا نه، بحث هاي زيادي صورت گرفته و از گذشته تاكنون موافقان و مخالفاني داشته است. در اين رابطه، مقاله حاضر مي كوشد تا به اين پرسش‌ها پاسخ دهد: آيا حافظه جزء منابع معرفتي است؟ اگر حافظه جزء منابع معرفتي باشد، آيا به ‌صورت مستقل مي‌تواند مولد معرفت باشد؟ يا آنكه صرفاً يك منبع حفاظتي و نگهدارنده است؟ اين جستار، ابتدا به‌طور مختصر به متافيزيك حافظه پرداخته، سپس به نقش معرفتي و جايگاه آن در معرفت‌شناسي مي‌پردازد. اين مقاله نشان مي دهد، حافظه نه تنها مولدگرا نيست، بلكه به نظر مي رسد نقش حفاظت‌گرايي را نيز به خوبي ايفا نمي كند؛ با وجود اين نظريه حفاظت‌گرايي از ديگر نظريه‌هاي رقيب، مقبول تر است.