كليدواژه :
عليت ذهني , حالت‌هاي ذهني , برون‌گرايي محتوا , درون‌گرايي محتوا , زمين دوقلو , جامعه زباني , فلسفه ذهن
چكيده فارسي :
عليت ذهني به معناي تأثير علّي ذهن يا حالت‌ها ذهني بر رفتار بدني و يا تأثير رفتار بدني بر ذهن يا حالت‌ها ذهني است. برون‌گرايي در محتوا به معناي آن است كه حداقل بخشي از محتواهاي ذهني براي متعين شدن، يا به عبارتي تشخص يافتن، به خارج از ذهن وابسته‌اند. با پذيرش برون‌گرايي در محتواي حالت‌ها ذهني، اين پرسش پيش مي‌آيد كه اگر حداقل بخشي از محتواي حالت‌ها ذهني به خارج وابسته است، آيا عليت ذهني منحل نمي‌شود؟ اين مقاله در صدد اثبات اين نكته است كه برون‌گرايي، علاوه بر معضل‌هاي سنتي و شناخته شده، معضل ديگري براي عليت ذهني ايجاد نمي‌كند. در پاسخي به پرسش بالا بايد گفت كه هرچند برون‌گرايي محتوا در مقام تحقق محتوا، وابستگي محتوا را به خارج از ذهن مي‌پذيرد، اما وابستگي پس از تحقق به خارج، در معناي برون‌گرايي فرض نشده است. با اين توصيف، مي‌توان برون‌گرايي را پذيرفت؛ اما پس از استقرار حالت ذهني با تعين محتواي آن در مقام تاثير علّي آن بر رفتار بدني، آن حالت ذهني، هيچ وابستگي‌اي به خارج از ذهن ندارد و به‌طور كامل امري ذهني به شمار مي‌آيد؛ ازاين‌رو مي‌توان خوانشي از برون‌گرايي ارائه كرد كه در عين پذيرش برون‌گرايي با عليت ذهني نيز سازگار باشد.
