ارائه مدل نشانگرهاي بدبيني سازماني در صنعت بانك‌داري

زمينه و هدف: پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل نشانگرهاي بدبيني سازماني در صنعت بانك‌داري انجام شده كه سعي در كمك به درك بهتر بدبيني سازماني به‌منظور كنترل و مديريت آن دارد. روش‌شناسي: پژوهش حاضر از نظر روش انجام از نوع آميخته و از حيث هدف كاربردي است. جامعه آماري بخش كيفي پژوهش‌هاي انجام‌شده در زمينه بدبيني سازماني و جامعه آماري بخش كمي كاركنان بانك قوامين استان لرستان هستند كه 202 نفر از آنها به روش تصادفي در دسترس انتخاب شدند. براي تحليل داده‌ها از روش تحليل مضمون استفاده شد. پايايي نتايج با استفاده از روش هولستي0.947 برآورد شد. يافته‌ها: در پايان كدها و مضامين به‌دست آمده از تحليل تم با نظر 15 نفر از خبرگان بانكي و اساتيد دانشگاه مورد اصلاح و بازنگري قرار گرفت. بر اساس نظر خبرگان تعدادي از كدها و مضامين حذف و برخي نيز درهم ادغام شدند كه نهايتاً تعداد84 كد، 17 مضمون پايه، 2 مضمون سازمان‌دهنده و 1 مضمون فراگير مورد تأييد قرار گرفت. نتيجه‌گيري: نتايج نشان مي‌دهند كه بدبيني سازماني يك پديده بسيار مخرب با تبعات بسيار منفي است؛ بنابراين مدل حاضر به‌عنوان يك منبع مناسب براي شناخت بدبيني سازماني و درك پيامدهاي آن در صنعت بانك‌داري است. بر طبق يافته‌هاي پژوهش نشانگرهاي بدبيني سازماني عبارتند از: نشانگرهاي آشكار و نشانگرهاي پنهان كه بر اساس خروجي‌هاي حاصل از آزمون فريدمن ميزان اهميت نشانگرهاي پنهان بدبيني سازماني از نشانگرهاي آشكار بيش‌تر هستند و بيش‌تر بايد مورد توجه قرار بگيرند.