بررسي گزينه‌هاي حمل‌ونقل همگاني از لحاظ توسعه پايدار شهري و انتخاب گزينه مناسب‌تر با استفاده از تحليل سلسله‌مراتبي

حمل‌ونقل شهري، به‌عنوان يكي از عوامل مهم حيات و رشد پايدار شهر و يكي از اجزاي مهم حمل‌ونقل مطرح مي‌باشد. پژوهش حاضر، با هدف بررسي گزينه‌هاي مختلف حمل‌ونقل عمومي از لحاظ اركان سه‌گانه توسعه پايدار شهري نگارش يافته است. اين پژوهش، به لحاظ هدف، از نوع كاربردي و به لحاظ روش انجام، از نوع تحقيقات توصيفي، پيمايشي مي‌باشد. گردآوري داده‌ها به دو روش كتابخانه‌اي و ميداني صورت گرفته و ابزار گردآوري، پرسش‌نامه محقق ساخته مقايسات زوجي بوده است. نمونه مورد مطالعه شامل 80 نفر از متخصصان و كارشناسان حوزه حمل‌ونقل عمومي و متخصصان برنامه ريزي و توسعه پايدار شهري در جامعه دانشگاهي بوده است. در تجزيه و تحليل داده‌ها از روش تحليل سلسه مراتبي مقايسات زوجي و نرم افزار Expert Choice بهره گرفته شده است. يافته هاي پژوهش در بعد اقتصادي توسعه پايدار نشان داد كه مناسب ترين و پايدارترين سيستم حمل‌ونقل عمومي، سيستم قطار شهري و بعد از آن به ترتيب اتوبوس و تاكسي مي باشد.. در بعد اجتماعي نيز بيشترين اولويت با قطار شهري و پس از آن تاكسي و اتوبوس قرار دارد. البته تاكسي و اتوبوس در زمينه اين متغيرها بين اولويت دوم و سوم گاهي از يكديگر سبقت گرفته اند. در نهايت، نتايج پژوهش حاكي از آن است كه سيستم‌هاي حمل‌ونقل عمومي در شهر تهران به لحاظ مطلوبيت و پايداري از بيشترين تا كمترين ميزان به ترتيب عبارتند از: سيستم قطار شهري، تاكسي و اتوبوس.