بررسي شاخص‌هاي موثر برعدالت اجتماعي در محدوده‌هاي طرح ترافيك با رويكرد حمل‌ونقل شهري

توجه به تحقق عدالت اجتماعي و توزيع يكسان منافع حاصل از سيستم‌هاي حمل‌و‌نقل و سياست‌گذاري‌ها براي تمام اقشار جامعه، مهم و يكي از اركان توسعه شهري است. ترافيك ناشي از تمركز در نواحي مركزي شهرها باعث عدم دسترسي اكثر ساكنان و يا دسترسي با هزينه‌هاي زياد خواهد شد. با توجه به مسائل مطرح‌شده، مي‌توان هدف اصلي از اين پژوهش را بررسي تاثيرات اجراي طرح محدوده ترافيك بر جايگاه عدالت اجتماعي در شبكه حمل‌ونقل شهري تهران در اين محدوده دانست. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و روش تحقيق، توصيفي- تحليلي است. شاخص‌ها، تلفيقي از مولفه‌هاي (دسترسي، قيمت‌گذاري عوارض و عدالت حمل‌ونقل) و زيرمولفه‌هاي (سرانه مالكيت خودروي شخصي، سطح درآمد، گروه‌هاي اجتماعي، افراد ساكن در مناطق حاشيه‌اي، دسترسي مناطق به كالا و خدمات، نرخ عوارض)؛ در نظر گرفته شده‌اند. حجم نمونه تحقيق حاضر، 225 نفر از ساكنان است كه به‌روش نمونه‌گيري تصادفي ساده و طبقه‌اي انتخاب شده‌اند. هم‌چنين براي تحليل تاثيرات عدالت اجتماعي در محدوده طرح ترافيك از بين معيارها و زيرشاخص‌هاي مرتبط، از روش تصميم‌گيري تحليل ساختار شبكه‌اي (ANP) استفاده شد؛ در آخر براساس امتيازات داده‌شده معيارها، اولويت‌بندي و ارزيابي مي‌شوند. نتايج نشان مي‌دهند كه معيار قيمت‌گذاري با رتبه اولويت 1 داراي بيشترين اهميت و معيار عدالت با رتبه اولويت 3 داراي كمترين مقدار اهميت است؛ شاخص نرخ عوارض 1 و سرانه مالكيت خودرو 6 كم اهميت‌ترين شاخص در موضوع و هدف پژوهش بوده است.