نقش ميانجي سكوت سازماني در رابطه بين طردشدگي در محل كار و خلاقيت كاركنان (مورد مطالعه: كاركنان دانشگاه لرستان)

The mediating role of organizational silence in the relationship between workplace ostracism and employees' creativity (Case Study: employee of Lorestan University)

زمينه: خلاقيت كاركنان و استفاده از نظرات آنها از مهم ترين عوامل تاثيرگذار بر پيشرفت سازمان ها بوده و به عنوان پادزهر رخوت و سستي در سازمان عمل مي كنند. در اين بين عوامل مختلفي خلاقيت كاركنان را تحت تأثير قرار مي دهند كه طردشدگي در محل كار و سكوت سازماني از جمله آنها مي باشند. هدف: هدف از انجام اين پژوهش بررسي نقش ميانجي سكوت سازماني در رابطه بين طردشدگي در محل كار و خلاقيت كاركنان در دانشگاه لرستان بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر هدف، پژوهشي كاربردي است كه در زمره پژوهش هاي توصيفي-پيمايشي قرار مي گيرد، از نظر فلسفه پژوهشي قياسي است كه بر مبناي پارادايم اثبات گرايي انجام شده و از نظر شاخص زماني از پژوهش هاي مقطعي به شمار مي آيد. جامعه آماري پژوهش 440 نفر از كاركنان دانشگاه لرستان بوده كه براساس جدول مورگان از ميان آنها نمونه اي به حجم 205 نفر به روش تصادفي طبقه اي انتخاب گرديد. براي جمع آوري داده هاي پژوهش از پرسشنامه طردشدگي در محل كار فريز و همكاران (2008)، خلاقيت تورنس (1979) و سكوت سازماني ون داين و همكاران (2003) استفاده گرديده كه پايايي آنها به وسيله ي آلفاي كرونباخ مورد تاييد قرار گرفت. براي تجزيه و تحليل داده ها از مدل سازي معادلات ساختاري استفاده شده است. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه طردشدگي در محل كار با سكوت سازماني رابطه مثبت و با خلاقيت كاركنان رابطه منفي دارد. نتيجه گيري: نتايج كلي پژوهش نشان مي دهد كه طردشدگي در محل كار هم به صورت مستقيم و هم از طريق سكوت سازماني با خلاقيت كاركنان رابطه منفي دارد. كليدواژه‌ها

Context: Employee creativity and the use of their opinions are the most important factors influencing the development of organizations and act as the antidote to laziness and weakness in the organization. Meanwhile, various factors affect employees' creativity, including workplace ostracism and organizational silence. Objective: The purpose of this study was to investigate the mediating role of organizational silence in the relationship between workplace ostracism and employees' creativity at Lorestan University. Research method: The present descriptive-exploratory research is applied in terms of purpose and is based on the deductive research and positivism paradigm in term of philosophy. The statistical population of the study was 440 employees of Lorestan University. Based on Morgan's table, a sample of 205 people was selected by stratified random sampling. In order to measure the variables of the research, the (Ferris et al’s, 2008) workplace ostracism Questionnaire, (Torrance’s, 2001), creativity Questionnaire and the (Bouradas and Maria’s, 2019) organizational silence Questionnaire were used and Their reliability was confirmed by Cronbach's alpha. For data analysis, structural equations modeling and PLS software have been used. Findings: Research findings show that workplace ostracism has a positive relationship with organizational silence and a negative relationship with employee's creativity. Conclusion: The overall results of the study show that workplace ostracism has a negative relationship with employee's creativity both directly and through organizational silence.